Tocht naar Lowestoft met de NVvT

Tocht naar Lowestoft met de NVvT

• Voorbereinding (woensdag)
• De overtocht (donderdag)
• Rustdag (vrijdag / zaterdag)
• De terugtocht (zondag / maandag)

Woensdag

De boot overbrengen naar Hellevoetsluis om donderdagochtend vroeg te kunnen vertrekken. Na het afscheid in Herkingen, onderweg naar de eerste sluis: Grevelingensluis. De stand op het log is 187NM. Het lijkt wel alsof de wachttijden almaar langer en langer worden. De afgelopen dagen meer mensen gehoord dat ze tot soms wel 2uur hebben liggen wachten alvorens geschut te worden. Nog een sluis voor het Volkenrak. Hier de zeilen gehesen, maar het is tegenwind en ik wil niet te laat in Hellevoetsluis zijn, om nog even te rusten voor we midden in de nacht vertrekken. Zeil naar beneden en al motorend richting de Haringvlietbrug.

Na de 3e sluis valt de stuurautomaat uit, wat voor mij wel een belangrijk instrument is om bewegingsruimte te hebben aan boord, en doet niets meer. Voor de Haringvlietbrug contact met de brugwachter en die vertelt me dat de brug om 19.30u weer opengaat. Anderhalf uur wachten! Anker uit en tijd om de stuurautomaat te repareren. De printplaat blijkt verschoven waardoor de knopjes niet meer op de juiste plaats zitten. Bizar dat dit zo kwetsbaar in elkaar zit. Na de brug blijkt dat het gyrokompas niet meer functioneert. Professorisch het roer vast gezet en wederom gepoogd de stuurautomaat te repareren. Zonder resultaat. Carla, die zelf ook een stuurautomaat wil, had telefonisch al laten weten dat ik er maar een moest kopen. Maar ja, waar koop je op woensdagavond een stuurautomaat??

Rond 10'n in Hellevoetsluis. Palaver voor de tocht gemist. Wel contact gehad met de toerorganisatie en Marco zou mij bijpraten en had begrip voor mijn vertraging. Bij hem aan boord de laatste informatie gehoord. Plan is vertrek om 5u. Zelf zou ik iets eerder weg willen om het tij langer mee te hebben. Er is nog even het idee om bij aankomst van Carla, 00.30u, te vertrekken, maar een veilige overtocht begint ook wel met uitgerust zijn, en dat zijn we niet echt. Eenmaal aan boord de levensmiddelen, voldoende voor een heel weeshuis, ingeruimd en nog een paar uurtje slaap proberen te pakken.

Donderdag

Drie uur loopt de wekker af. Wat een sport… In het donker vertrekken we richting de sluis van Stellendam waar we vlot worden geschut en na ons te hebben gemeld bij post Ouddorp gaan we het Slijkgat in en hijsen de zeilen. Ondertussen komt de zon boven het zwerk en levert dat fraaie plaatjes op. Het belooft weer een warme dag te worden met weinig wind. Later zal ik anders op deze voorspelling terugkijken.

Eenmaal buiten blijft ook nu de motor bij. Er staat zo weinig wind dat we zonder motor met moeite 2,5knts SOG lopen. In dat geval belooft het een lange tocht te worden. Na het Slijkgat zetten we koers naar de MW3 voor de oversteek van aanvaarroute van de Maasmond. Carla is terug naar bed gegaan en genietend van het ochtendgloren ga ik richting de ankerzone voor de vrachtvaart. Dit maakt wel dat ik me klein voel naast al die vrachtschepen, wat natuurlijk ook zo is. Wel leuk om er nu heel dicht langsheen te varen zonder rekening te hoeven houden van welke kant ze komen.

De oversteek naar de MW4 gaat voorspoedig en de open zee ligt voor ons. Koers wordt 290 graden (magn.). Ondertussen komt de wind niet boven de 8knts true uit. Nu mis ik de stuurautomaat en hoewel ik nog een poging doe, is deze zo niet-koersvast, dat er niets anders op zit om met het handje te sturen. De wind lijkt iets aan te trekken en komt op 85-90 graden binnen. Mooie koers om de genaker te zetten. Dit wordt voor het eerst dit seizoen en het is nog even zoeken hoe alles ook weer loopt. Vooral omdat de genaker in de slurf gedraaid zit en er daarom maar moeilijk uitkomt. Voor de bootsnelheid haalt het allemaal niet uit, dus hij gaat weer naar beneden.

Het prettige van varen overdag met goed zicht, is dat het oversteken van shippings lanes eenvoudiger wordt. De keren dat ik nu op zee heb gezeild heb ik 's nachts de shipping lanes overgestoken en dan vraagt het meer concentratie en lijkt het door de navigatieverlichting ook drukker dan overdag. De boten die we nu zien, passeren we zonder aanpassing van koers.

Op de voorliggende koers liggen we op gijpkoers, daarom een bullen talie. Het weer is nog steeds prachtig, heldere lucht en een zonnetje dat voor een aangename temperatuur zorgt, zelf zodanig dat ik in mijn t-shirt en korte broek zit. Carla heeft het sneller koud en houdt het erbij om meerdere lagen aan te hebben.

Na zo'n 40NM trekt de wind voldoende aan om op alleen het zeil rond de 6knts te halen. Daartoe verleggen we de koers 10graden hoger om iets meer snelheid uit de boot te halen. Mijn verwachting is dat we door de stroom wel weer terug gezet worden naar de ideale koerslijn. Even voor 8'n maken we een gijp omdat we te hoog gaan uitkomen. De stroom werkt tegen ons, en die is behoorlijk sterk. Het lukt niet om vanuit de nieuwe koers naar het eerste waypoint te varen, de zuid-kardinaal bij de aanloop van Lowestoft.

Ondertussen trekt ook de wind aan en wordt de zee onrustiger. De ETA verschuift naar steeds later in de nacht. Eenmaal over de ideale koerslijn zetten we nog een paar mijl door om daarna weer een gijp te maken om op de zuid-kardinaal te gaan koersen. Het gijpen gaat niet helemaal soepel en de suggestie van Carla om de Genua in te rollen alvorens te gijpen, maakt het eenvoudiger om die manoeuvre uit te voeren. Zover als de Genua nu is ingerold, zou die ook als keerfok kunnen worden gezet. De wind neemt geleidelijk aan toe, in de log van 20.00u noteren we 17knts true wind, en het wordt vlagerig. Het eerste rif is ook gestoken en er staat meer een SOG van 8knts op de klok. De boot rolt behoorlijk en voel me niet helemaal comfortabel op deze koers, ook wetend dat we nog een paar keer moeten gijpen (of stormrondje maken) voordat we uiteindelijk de haven kunnen invaren.

De koers naar de zuid-kardinaal ligt op halve tot ruime windse koers, hierdoor wordt het rollen intensiever en af en toe horen we het geluid van een breker achter ons. Later hoor ik dat er uitschieters tot 28knts zijn geweest. De lichten van Lowestoft zijn in zicht, maar het is nog wel een paar uur voordat we binnen zijn. Eenmaal in de buurt van de zuid-kardinaal, er passeert ons nog een vrachtboot, is het zoeken naar de boeien. Een veelheid aan lichtjes maakt het zoeken niet eenvoudiger.

Na het ronden van de zuid-kardinaal verleggen we de koers in noordelijk richting naar het volgende waypoint om daarmee ook achter de zandbank te komen die tezamen met de opgebouwde golven voor stevige schommelingen zorgt. De boot is goed te houden en helt. Anderhalve mijl naar het volgende waypoint wordt dan ineens een veel langere gevoelsafstand. Turend op de plotter doen we ons best de koers te houden, maar dat gaat niet makkelijk. Eenmaal bij het volgende waypoint moeten we bakboord uit. Een gijp is geen optie en het geplande stormrondje mislukt; we liggen weer op koers waar we net vandaan kwamen. De nieuwe koers is ook een voordewindse koers en ik wil niet kruisend de haven aanlopen. Carla draait de boot in de wind en ik laat met moeite grootzeil zakken. Natuurlijk blijft het weer halverwege de mast hangen en heb ik de twijfelachtige eer naar de mast te mogen. Aangelijnd trek ik het zeil naar beneden. De lazy jack proberen dicht te doen is kansloos en de giek snaarstrak in het midden getrokken vallen we af in de richting van de haven. Er staat een stevige stroom en met de golven van achter komend rollen we richting de ingang.

Gelukkig is de omgeving verlicht want een van de lichten van de ingang zien we niet Ondertussen realiseer ik me dat met de nieuwe schroef de boot beter manoeuvreerbaar is en kan ik zonder problemen de boot de haveningang insturen. De onrust is daarmee nog niet voorbij omdat de wind pal op de ingang staat. Door alle hectiek hangen er nog geen stootwillen en zijn de landvasten nog niet voorhanden. We draaien de nauwe binnenhaven in en zoeken een plekje. Vanaf de steiger krijgen we een aanwijzing waar we mogen liggen, maar omdat er op een andere boot iemand staat, besluit ik haar daarnaast te leggen.

Het is inmiddels 1 uur als de motor uitgaat. Help daarna Marco met aanleggen. Uit de kajuit van de boot waar zij aanleggen stapt een in een pyjama geklede vrouw om te helpen. Terug aan boord tijd voor een biertje, een nootje en op verhaal komen. We voelen ons moe en uitgeput en ik ben blij dat we heelhuids binnen zijn gekomen. Zo blijkt maar weer dat de weersvoorspelling ook maar een voorspelling zijn.

Vrijdag

Door de warmte wakker geworden. Beiden zijn we nog niet helemaal bijgeslapen. Vandaag een rustig dagje met vanavond het Captains dinner in de Royal Suffolk Yacht Club. Na de eieren met spek, uitgebreid gedoucht en langzaamaan voel ik me weer fitter worden. Terugkijkend heb ik het wel als een heftig stuk ervaren en heb wel zorg gehad of we heelhuids zouden binnenkomen.

Na het ontbijt maken we een wandeling door de winkelstraat. Mijn eerdere bezoek aan Lowestoft in 2005 heeft een heel ander beeld van dit plaatsje achtergelaten, nl. een somber en grauw industriestadje. Nu het zonnetje schijnt laat het ook een andere indruk achter, meer opgewekt. Al lopend zijn we op zoek naar een watersportwinkel voor een eventueel nieuwe stuurautomaat. Wetend wat de vorige reparatie heeft gekost, denk ik met een nieuwe beter af te zijn. Na een paar winkels te hebben bezocht, blijkt dat er van de aanwezigheid van een watersportwinkel geen sprake is. Er zou geen markt voor zijn.

Voor we all dressed up naar de borrel gaan, bekijken we de foto's Carla haar overtocht over de Atlantische Oceaan. Als je het dan over golven hebt…

Omkleden en naar de borrel. Het is geloof ik voor het eerst dat ik in pak aan boord ben. Geeft wel een leuk gezicht alle andere leden van de vereniging in pak over de steiger te zien lopen. Op het gras in de zon is het goed toeven en met een wijntje/biertje lopen we naar de eetzaal die inmiddels behoorlijk vol is. Nog twee plaatsen vrij en die, blijkt al gauw, zijn tegenover de Commodore en zijn vrouw.

Met een enige ceremoniële plichtplegingen wordt het diner door Arthur geopend. Arthur is de cateraar (franchisenemer) en heeft met het Engelse gevoel voor humor, de touwtjes strak in handen. Een aanpassing in het menu omdat Carla geen melkproducten mag, vormt geen probleem. We krijgen een opsomming van de verschillende gangen en keuzes. De keuze voor de gaarheid het vlees is 'rosé pink' of 'rosé well done'. Hierin verschillen de opvattingen tussen de Engelse en Nederlandse keuken; bij ons is ' rosé pink' ook rosé gebakken.

's Ochtends had ik in de doucheruimte de zakken met friet zien liggen, net als de vacuüm verpakte broccoli. Diezelfde friet werd uit grote bakken uitgeserveerd. Iets dat je niet direct in het restaurant van een Royal Yacht Club zou verwachten.

Met de Commodore een geanimeerd gesprek gehad over het wel en wee van het hebben van zo'n Yacht Club en wat het predicaat Royal in dit geval voor betekenis heeft. Het voorgaande bestuur heeft weinig onderhoud gepleegd en dat wordt door dit bestuur rechtgetrokken, met o.a. als gevolg een verhoging van de tarieven. De reacties op dit besluit zijn herkenbaar bij de WSV.

Na afloop van de avond een rondleiding door de club gehad en in een van de member bars gevieren nog een drankje gedaan.

Zaterdag

Vandaag een rustdag. Beetje onderhoud aan de boot gedaan, in het zonnetje zitten lezen, getankt –rode diesel en erg goedkoop- en verder gezocht naar een stuurautomaat. De havenmeester was heel behulpzaam door ook nog voor me rond te bellen. Dit alles echter zonder resultaat. In NL ga ik wel op zoek naar een nieuwe en laat de andere repareren en houd die als reserve aan boord.

's Middags langs het strand gelopen, dat ook aan het ‘betere' deel van Lowestoft is gelegen. Mooie huizen die aan de boulevard liggen. Geen verkeerde plek om te wonen. Aan het strand is het druk en ondanks de nog lage watertemperatuur wordt er veel gezwommen. Het strandbezoek lijkt ook vooral een familiair gebeuren.

Op de weg terug bij de Harbour Inn met een drankje mensen zitten kijken en de milieuproblematiek bediscussieerd. Komen op micro-niveau ook niet echt tot een oplossing.

De route terug hebben we nog niet vastgelegd. Ik wil graag maandag op een redelijke tijd thuis zijn om nog een aantal huiselijke taken te doen en we willen niet een hele gebroken nacht zoals op de heenreis. De keuze is Stellendam of Roompot, waarbij de eerste als nadeel heeft, de draaitijden van de Haringvlietbrug (hoewel die op zon- en feestdagen frequenter draait dan doordeweeks) en het langer varen is. Beide routes staan in plotter en de tijd/afstand naar de Roompot is korter dan die naar Stellendam. Keuze valt op de Roompot.

Op het gazon van de Yacht Club heeft Carla nog een gesprek met de Harbor master en de Commodore over de R.Y.A.-training. Deze is vergelijkbaar met de CWO, waarbij deze laatste niet internationaal erkend is en dat voor het doen van deliveries wel wenselijk is. Deze training wordt door de Yacht Club gegeven. Contactgegevens worden uitgewisseld en daarna gaan we Indiaas eten. Op tijd naar bed. Zondag Om 8.00u vertrokken. Mooi weer en weinig wind. De voorspelling is dat in de loop van de dag rond de 15-20knts wordt verwacht en komende uit ONO. De koers naar de Roompot is dan bezeild, zeker als de wind nog iets krimpt.

Zondag / Maandag

Ondanks het geschuif met tijden en en welke klok te gebruiken, bijtijds opgestaan om vanochtend rond 9uur (BT) weg te varen. Het palaver missen we daardoor, en de afstemming daarover hadden we zaterdagavond met Marco al gedaan. De windverwachting is qua richting gunstig om naar de Roompot te zeilen, echter de windsnelheid is bij vertrek niet meer dan 8knts. Nog even bij de havenmeester navraag gedaan of het mogelijk is om over de zandbank te varen i.p.v. er omheen, en dat zou met deze wind geen probleem zijn, ondanks dat het laagwater is.

Al motorend leggen we de eerste mijlen af. Uiteindelijk gaat deze pas om 16.30u uit. Later dan we willen, maar de snelheid is anders dermate laag dat we anders maandagochtend pas de Roompot bereiken. Naast de wens maandag op tijd thuis te zijn, willen we ook bij daglicht de shipping lanes over. Om deze bij daglicht te passeren blijkt geen overbodige luxe; het is druk. Van alle kanten komen de schepen op ons af. En hoewel ik net weer even ben gaan liggen, heeft Carla behoefte aan een paar extra ogen. Ik vind het ook wel iets spannends hebben om te peilen wat een schip doet en afhankelijk daarvan te besluiten door te varen of de koers te verleggen. Dit laatste is slechts in een geval nodig en voor het overige kunnen we doorvaren langs de soms enorme kolossen van schepen die passeren. Zekerheidshalve roep ik Maas Approach aan en vraag of ik zichtbaar ben op de radar. Het antwoord is helaas van niet. Hier dus de practische bevestiging van de onderzoeken dat de buisreflector niet of onvoldoende werkt. Nieuw projectje om dit op te lossen...

De boot loopt lekker en met regelmaat halen we een SOG van 7,2knts. Als het zo doorgaat, zijn we voor middernacht bij de sluis. Deze draait alleen tussen 22.00u en 0.00u niet en dat geeft de gelegenheid dan aan de binnenzijde te overnachten om 's ochtends door te varen en om 9.00u bij de Zeelandbrug te zijn.Op de motor leggen we de laatste mijlen af. Eenmaal bij de sluis: dubbel rood!? Openingstijd opgezocht in de Almanak en daar staat dat deze pas op zon- en feestdagen om 06.00u draait. Een check bij post Ouddorp leert hetzelfde. Dan voor de sluis pitten en zorgen dat om 06.00u de sluis nemen.

Ik word 's ochtends wakker van enkele bootjes die passeren, en kijk op mijn telefoon. Die vertelt me dat het 04.50 is, dus nog een uur liggen/slapen. Maar hoe kan het dan dat ik bootbewegingen hoor?? Even later hoor ik het signaal van de sluis, vlieg naar buiten en zie dat de sluisdeur openstaat en de lichten rood/groen zijn. Roep Carla, start de motor en gooi los. Wacht niet op Carla; zij is bezig haar lenzen in te doen omdat ze anders niks ziet. Al met al zijn we op tijd in de sluis en sta me hardop af te vragen wat er nu is gebeurd. Op zich wel hilarisch, maar dat zie ik op dat moment nog niet. Carla was vergeten dat het 2e Pinksterdag is en er dus andere draaitijden gelden en ik was vergeten dat ik mijn mobiel op Engelse tijd had gezegd en ik daardoor dacht dat het een uur vroeger was.

Met een kop koffie in de hand tuffen we de Oosterschelde over richting de Zeelandbrug, waar we om 07.30u aankomen. We hebben net een draai gemist en vraag de brugwachter of hij genegen is nogmaals te draaien. Genegen wel, maar moet zich houden aan de bloktijden, en dat betekent dat de brug rond 9'n opengaat.

We zoeken een plekje om te ankeren, waarbij de eerste keer dat het anker naar beneden gaat het anker krabt (19mtr diep) en we wel erg dicht bij de brug komen. Carla haalt als ochtendgymnastiek het anker op en laat het iets verder opnieuw zakken. Koffie, broodje en onder het gezang van Carla beginnen we vast de boot op te ruimen.

Tegen de wind in gaan we richting de sluis bij Bruinisse. Hier zit het erg mee; de sluis gaat net open als we komen aanvaren en kunnen direct mee. Al zeilend gaan we naar de haven om daar de boot verder schoon te maken en een afsluitend biertje te drinken voordat we huiswaarts gaan.

Al met al een mooie tocht van 292NM, met een aantal intensieve en spannende momenten en de boot weer beter leren kennen.

De foto's zijn in het te te vinden.