Naar binnen geleid door Post Schiermonnikoog

Naar binnen geleid door Post Schiermonnikoog

Vroeg wakker en enigszins zenuwachtig. De wind is in de nacht toch weer aangetrokken en komt uit het WZW. Niet een echt gunstige richting. Vroeg los gegooid om nog te tanken. Bij het tankstation ligt het al vol. Ik heb nog voldoende en met die gedachte gaan we richting sluis. Nog 20min. wachten. Eenmaal aangelegd komen ook de eerste boten terug en zie dat het tanken sneller gaat dan gedacht. Terug om alsnog diesel in te slaan.

De pompbediende zegt dat ik kan tanken zodra de boot voor me klaar is. Dus doe ik dat en tank daarmee 12l op rekening van de voorganger. Enige hillariteit alom. Dit verrekend en weer richting sluis waar zich de volledige haven voor heeft verzameld. Eenmaal binnen en vastgelegd hoor ik Joelle roepen dat er in de bakskist water binnenkomt! Ik duik de bakskist in en zie dat er water uit de boiler komt. Als een haas alle spullen eruit (je kunt nooit direct bij een lek...), vlonder omhoog en ik zie dat de slang van de koppeling is afgeschoten. Druk deze er weer op en daarmee is het de ongewenste waterverplaatsing gestopt (tip: zet de volgende keer direct de waterpomp uit). Gedurende het schutten halen we zes afwasteiltjes water uit de boot. De handmatige bilgepomp helpt niet. Klusje voor de winter om een elektrische pomp met vlotter op een meer logische plaats te monteren.

Eenmaal door de brug en nog nazwetend van het hozen, gaan de zeilen omhoog en zetten we koers naar de uitgang van de Elbe. We hebben het tij mee en al gauw staat er twee knts stroom mee. Het is net aan bezeild. De uitgezette koers verlaat ik om, nu het hoog water is, buiten de betonning te zeilen en zo stukken af te snijden. Het programma snapt dit niet blijft maar naar routepunten wijzen die al lang achter ons liggen.

Met vol zeil en de motor aan gaan we op sommige momenten met ruim 10knts SOG op de klok de Elbe af richting de Duitse Bocht. I.t.t. mijn oversteek van SB-wal naar BB-wal gaan de boten voor ons t.h.v. Cuxhaven al over. Dit is de kortste oversteek en bij daglicht goed te doen. Hoewel verwarrend voor het tegemoet komende verkeer. Het water wordt onstuimiger en de boot stuitert al behoorlijk. Ik hoor de vorige eigenaar nog zeggen dat ze zich als een skippy gedraagt bij harde wind en hoge golven.

Om de snelheid erin te houden blijft de motor aan. Langzaam aan krijgen we wind tegen stroom en wordt het er niet comfortabeler op. We wisselen elkaar af in de wacht, maar van slapen komt er voor mij weinig. Luister naar elk geluid, elke verandering vraag ik me af wat dat is en zo gaan we de dag door richting de avond/nacht. Bij daglicht passeren we nog de T19 en de shipping lane om daarna tussen de waddeneilanden en de kardinale tonnen in WZW-richting te varen.

Op de marifoon hoor ik van een van de andere boten over een front dat overkomt met daarin windstoten en regen. Zelf meet ik windstoten tot 26knts. De regen valt gelukkig mee.

In de nacht krimpt de wind ongeveer 150graden en om half vier hoor ik de Nederlandse kustwacht via de marifoon een windwaarschuwing geven voor de Duitse Bocht van ZO-6. We zijn dan t.h.v. Schiermonnikoog. Ik overleg dit met Joelle en net als ik, wil ook zij niet met dit weer door naar Vlieland; dat is dan nog een 11uur van ons verwijderd. Met de Kustwacht neem ik contact op en overleg de situatie, dat ik zorg heb over de gegeven waarschuwing en de haalbaarheid van Vlieland. Of eigenlijk de onhaalbaarheid. Gezocht een vluchthaven. Zij brengen mij, na intern overleg, met post Schiermonnikoog in contact. Met hen overleg ik mijn positie en wat de alternatieven zijn. Niet veel eigenlijk, anders dan bij Schiermonnikoog naar binnen varen. Ik vertel hen dat ik niet bekend ben in dit gebied en verzoek om assistentie. Vanaf nu krijg ik koers en afstand door. Een raar gevoel maakt zich van mij meester om zo begeleid naar een haven te gaan varen. Natuurlijk stopt de batterij van de handheld marifoon ermee waardoor ik steeds van binnen de gegevens naar buiten toe moet overbrengen. Een blik op de kaart leert me dat we nog zeker twee uur bezig zijn voordat we de kop van het eiland gepasseerd zijn. Met een voorspelde ZO-wind niet echt een feest.

Ondertussen komt de zon op en lijkt niets op het voorspelde onheil. Met enige regelmaat meldt post Schiermonnikoog zich om de volgende koers door te geven. Zij kunnen ons op de radar volgen. Mijn eerste wadervaring. Ik had me die anders voorgesteld. Gaandeweg wordt me duidelijk dat niet de haven van Schiermonnikoog het doel is, maar de haven van Lauwersoog. Als ik een sms van Roy krijg ook wel duidelijk waarom. Want hoewel ik een beschutte plek voor een ZO-wind in de haven nog wel kan vinden, was me ontgaan dat deze haven droogvalt. En daar is deze boot niet voor gemaakt en zijn de voorzieningen door ook niet voor aan boord. Telefonisch overleg ik met Roy wat de alternatieven na Lauwersoog zijn. Eigenlijk niet veel met de voorspellingen die oplopen tot ZW-8. Het wordt de Staande mast route richting Harlingen, vandaar naar Kornwerderzand en dan oversteken naar Enkhuizen, Amsterdam en door het Noorzeekanaal naar IJmuiden.

Eenmaal in Lauwersoog gaat er een opluchting door me heen om veilig en wel binnen te zijn. Nu door de sluis op zoek naar een plek om diesel te tanken -inmiddels gestopt het aantal tankbeurten te tellen- en de staandemast route op te zoeken met niet meer dan een globale kaart van het gebied binnen handbereik. Voor me vaart een boot uit de bruine vloot waarvan ik maar aanneem dat die richting Harlingen gaat; daar liggen er meer. Uiteindelijk blijkt hij tot Dokkum te gaan en daarmee zijn we al een eind op weg.

De route doet heel erg denken aan de tochten die ik vanuit Nieuwkoop heb gemaakt. Smalle vaart, bruggen die niet op elkaar zijn afgestemd, ondiep water en eigenlijk niet geschikt voor Uisge Beatha. Onderweg word ik aangesproken door een schipper die zegt dat ze een mooie dame is. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Later spreek ik met deze mensen, die hetzelfde weer hebben gehad vanuit Cuxhaven, en zij blijken lid te zijn van het Haags whiskey-genootschap Uisge Bach. Leuk dit soort ontmoetingen.

In Leeuwarden neem ik een verkeerde afslag, maar kan die nog voor de spoorbrug, die 1 keer p/u draait, herstellen. De wind trekt almaar meer aan en regelmatig verschijnt er boven de 20knts op de meter. Eigenlijk ook wel moe ziejn we op zoek naar een haven/ligplaats. De wind staat pal op het Van Harinxmakanaal en daarmee niet een optie om ergens tegenaan te gaan liggen. Net voorbij Dronrijp staat er een passantenhaven aangegeven en daar leggen we om negen uur aan. Een lange dag met weinig rust/slaap. Dat nu eerst maar eens gaan doen.

Het fotoalbum bevat een update van de foto's.

Gevaren mijlen