Hardlopen i.p.v. Wedstrijdzeilen

Hardlopen i.p.v. Wedstrijdzeilen

...op de zaterdag de jaarlijkse Mosselrace en op zondag de Utrechtse Singelloop.

Door omstandigheden was de voor zaterdag geplande bemanning niet in staat om mee te doen. Toen vrijdag duidelijk werd dat de wind een schamele 1-2knts zou bedragen, was het besluit snel genomen om dit jaar de Mosselrace aan mij voorbij te laten gaan. Helaas, volgend jaar een nieuwe kans.

De zondag stond in het teken van hardlopen. De afgelopen maanden behoorlijk intensief getraind en de laatste week ook de voeding ingesteld op: Koolhydraten. Zondagochtend dan ook panne(n)koeken gebakken :-) Ontbijten, spullen pakken en naar Edwin.

Een gezonde spanning maakte zich in de loop van de ochtend van mij meester. Het streven is om de 10km tussen de 50-55min te lopen. Dit zou al een verbetering zijn t.o.v. de halve marathon van vorig jaar (startnummer 24018).

Op de fiets naar het atletiekterrein waar het al aardig druk begon te worden. Nog een poosje inlopen en een opwarmtraining meedoen, daarna richting start. Als een stel makke schapen staan we tussen de dranghekken te wachten op het startschot. Vanaf waar ik stond zou het nog bijna twee minuten duren voordat ik over de start zou zijn. De muziek zwelt aan en de omroeper telt af, de adrenaline neemt toe en dan valt het startschot. D'r wordt geklapt voor de starters en dan ben ook ik over de startlijn. Timer op mijn horloge gestart.

Het lopen gaat soepel en loop ongemerkt sneller dan de 12km/u die ik wilde aanhouden. Het weer is helemaal goed, niet te koud en niet te warm en vooral droog! Ondertussen nog de tijd om rond me heen te kijken en te zien dat de route door een mooi stukje Utrecht gaat.

De sfeer is enthousiasmerend en vrolijk. Bij het 3km-punt komen de eerste lopers ons alweet tegemoet. Wij moeten dan nog 7km.

Langs de route staan bands en als ik op hun ritme probeer te lopen, dan gaat het nog sneller. Toch blijf ik de snelheid op mijn timer volgen. Eenmaal bij het staan er bekertjes water. Ik pak een bekertje, maar van drinken is nauwelijks sprake; alles spat er overheen. En dat terwijl ik best dorst heb.

De laatste twee kilometer gaan in en ik voel me lijf. Trek me op aan andere lopers en streef ernaar boven de 12km/u te lopen. De muziek bij het naderen van de finish wordt luider en inwendig tel ik af naar de finish.

De laatste meters gaan zwaar en dan is daar de verlossende eindstreep. Ik stop mijn timer en zie dat ik onder de 50min ben

gebleven. Ik voel me helemaal blij en opgewonden worden dat ik het heb gehaald! Officiële tijd is 49:48.

Uithijgend en lurkend aan een flesje Icetea (veel te zoet) krijg ik Zonnebloemen. Een fotomoment...

Eenmaal een beetje bijgekomen loop ik terug om mijn spullen te halen en wordt geheel onverwacht door Wendy gefeliciteerd. Ook met bloemen. Iets later komen ook Ed en Anne-fleur aangelopen en feliciteren me met deze prestatie.

Ik ben helemaal blij dat ik het heb gehaald en me niet helemaal stuk voel zoals vorig jaar. De uren training hebben hun vruchten afgeworpen.