vtsPN te water

vtsPN te water

De Zonnewende

Herkingen 21 juni

Traditiegetrouw viert het projectbureau de langste dag van het jaar in afzondering en contemplatie. Deze keer was echter gekozen voor meer werelds vermaak. In het ochtendgloren kwamen wij na een (voor sommigen) lange reis aan in het zonnige Herkingen. Duitsers en campers zijn niet echt een ideale combinatie met de N57...

Terwijl Rolf, Ton en Gregor de boot klaarmaken, verkennen Danny en Pieter de naburige haven. Navigeren is niet helemaal hun sterkste punt ? Na een lekkere bak koffie en een uitgebreide rondleiding en instructie (wat een hoop technisch speelgoed op zo'n schuit!) steken wij iets na elven van wal. Op de motor zochten we de ruimte op en hesen de zeilen. In de haven was er niet zoveel te merken van de toch wel aanwezige wind.

Motor uit en laat de natuur zijn werk maar doen! Althans, daar hoort wel wat begeleiding en vakmanschap bij! Met wat instructies van de kaptein vangen we langzaamaan wind en maken navenant snelheid.

Rond de klok van 1 wordt het tijd voor de scheepslunch. Er is voldoende proviand aanwezig.

Nadat Ton vakkundig het anker heeft uitgerold, vangen we de lunch aan. Echter niet al te vredig, want al gauw begint het anker te krabben en dat in de nabijheid van wat gespannen visnetten. Wacht even.. krabben ? Nee, niet die rondlopende dingetjes die in dat net thuishoren, maar een anker dat geen goede grip heeft op de zandbodem. We proberen het nogmaals, maar helaas krijgen we geen goede grip.

10 minuten varen verder leggen we langszij bij een stel Belgen aan de steiger van een zandplaat. Best wat navigeerwerk vanwege de ondiepe stukken. Daar het een graad of 18 is en het zwemgoed thuis is gelaten, proberen we de boot niet vast te laten lopen. Na wat heen & weer steken, leggen we de boot rustig langszij en doen opnieuw een lunchpoging. Deze is welgeslaagd dankzij de optimale catering van onze Rolf.

Na een korte uitbuikactie steken we weer van wal. Welke lijn maken we eerst los ? De achterste lijn laten we vast… sterker nog: we laten hem uiteindelijk achter! Door een redelijk klunzige actie van onze P. (normaal heel profi), blijft de kluwen achter de bolder van de buren hangen. Kaptein Gregor grijpt goed in en gooit de lijn aan onze zijde los. We waren echter al onder zeil, dus dat leverde wel wat actie op. Gewapend met pikhaak bezorgen Rolf & Danny de lijn weer terug. (volgende keer bikini mee).

De wind trekt aardig aan (tot 5 Beaufort ) en we vinden wat drukkere stukken op het water.

Niet iedereen is zich bewust van de vaarregels hetgeen leuke momenten oplevert.

Ton heeft het roer in handen en stuurt ons met een behoorlijk slingerende omweg richting de haven. Achter ons kijkend, lijkt het alsof de stuurman flink gedronken heeft. Niets is minder waar! Vermeldenswaard is dat de snelheid ondanks de eigenaardige koers toch nog 7 knopen (over de grond!) bedroeg.

Verderop vinden we wat Duitsers op hun kant. Blijkbaar weet niet iedereen de wind zo goed te managen! We zigzaggen er vrolijk langs (inderdaad, Ton nog steeds aan het roer).

De middag vordert, de wind zwelt nog wat aan en de haven komt alweer in zicht.

Uiteindelijk tuffen we rustig op de motor de haven weer in en leggen vakkundig aan. Zoals je begrijpt, klinkt de drankbel. Eindelijk! De Hofbitter komt uit de kast. Iets te heftig voor sommigen, maar voor de kleine jongens onder ons was er ook gewoon Fristi.

We pilsen de dag af en ruimen de boot op om vervolgens rustig naar huis te scheuren.