Mijn 2e halve marathon

Mijn 2e halve marathon

Als aanmoediging kreeg ik de volgende tekst gestuurd:

Running after dreams that have come and gone
Running in hopes of crossing the finish line with a personal best
Running for the glory only seen and celebrated in a reflection
Running to be what I want to be
Running to see what it takes to achieve
Running to avoid the powers that be
Running will lead me to the front
Running. Always running. Except when contemplating or compensating.

Er is zelfs een site met hardloopgedichten.

Zondag 14 maart, voor de tweede keer een halve marathon lopen. Mijn eerste was in 2006 toen ik net een paar maanden met hardlopen was begonnen. Iets te ambitieus en iets te kapot, zowel fysiek als emotioneel, kwam ik toen in 2.03' over de finish. De finishlat had ik in de aanloop naar vandaag voor mezelf al gelegd om onder de 2uur te lopen en mijn loopgenoten waren zo enthousiast mij aan te moedigen dat het best wel nog sneller kon, zo van: "jij moet makkelijk onder de 1h50' kunnen lopen".

Afgesproken was elkaar te ontmoeten bij de stand van The Hague Roadrunner. Tja, dat Malieveld is dan best groot. Gelukkig zijn trainers ook nu bereikbaar om de weg uit te leggen. Eenmaal aangekomen omkleden en vooral niet te lang stilstaan; wat was het weer koud door de gure wind die er stond. De voorspelling was een WNW wind kracht 4-5Bft en regen. De wind was er en de zon had besloten dat de spettertjes voor vandaag wel klaar waren en begon in kracht te winnen.

Naar de start, zo hier en daar werd er gesmokkeld om in een ander startvak te komen (...), nog even wachten en dan valt het startsein. De massa komt in beweging en vier minuten later zijn we de finish over. De camera boven de weg, daar hangt een bord aan met de tekst "even zwaaien", wat iedereen dan ook doet (met dank aan Pavlov) en we zijn op weg. Voor mij is het nu zaak om mijn tempo laag te houden; ik ben geneigd sneller dan goed voor me is op pad te gaan. Al snel lopen de lopers uit mijn loopgroep (ruim) voor me en zoek ik mijn ritme, hoewel dat in deze drukte lastig is, want wat is het druk! En dan toch hier en daar een vriend of vriendin zien staan die me aanmoedigt.

De eerste kilometers lopen onder mij door, ik voel me goed, energiek en kom redelijk in mijn tempo. Ik ben weggegaan om 5'26" op de kilometer te lopen, daar heb ik mijn virtuele loper op ingesteld. En heb ook mijn eigen ankers gezet op ademhaling en afleiding voor de moeilijke momenten. Mijn gedachten nemen de vrije loop en komen dan weer terug hoe ik mijn voeten neerzet, hoe ik mijn armen houd, rechtop lopen, kortom de aanwijzingen die ik in de afgelopen maanden trainen heb opgepikt. Bij het lopen zit je ademhaling vrij hoog en het helpt mij om heel bewust een aantal keren mijn ademhaling naar mijn buik te brengen waardoor ik ook de energie weer door mijn lijf voel stromen.

Eenmaal in Scheveningen aangekomen, zie ik een vriend met zijn kinderen staan, een roep van mij dat wordt beantwoord met een luide aanmoediging!, Hé, dat had ik even nodig, tinteling door mijn lijf en ik kan weer door naar de hellingen die gaan komen afgewisseld met het nodige vals plat. Wat een kuitenbijters zijn dat toch, snelheid vasthouden kost me moeite, het aantal mensen dat wandelend naar boven gaat stijgt en ondertussen lopen we langs de restaurants waar allerlei lekkers op de tafels staat. Hmmm.

Over de Gevers Deynootweg naar de Badhuisweg en dan de Nieuwe Parklaan op. Hier hoor ik de oudste loper (10km in een uur!!! Proficiat!) van mijn loopgroep roepen en moedigt me aan. Mijn benen doen pijn, de laatste kilometers, nog meer vals plat, maar gelukkig ook een afdaling. Hoor ik opeens mijn naam noemen, zie ik een vriendin helemaal fit en zonder zweet naast me komen lopen; ik had haar op de Laan van Meerdervoort ingehaald. Wow, wat een prestatie!

Het laatste stuk over de Koningskade. In café 2005 hebben we het later over een soort loperseuforie, volgens mij is dat wat er nu gebeurt. Ik kan mijn snelheid vasthouden, zie de finish naderen en de enthousiaste menigte roept en klapt. Wat een sfeer! Het Malieveld op en ik pers eruit wat er nog uit kan. Ik word nog aangeroepen, maar met een blik gericht op de finish ren ik door.

Ik kom in 1h53'07" over de finish. Mijn PR!! De tranen lopen over mijn wangen en mijn benen willen niet meer.

Mooi is het moment opgevangen te worden door twee lopers uit mijn groep. Heerlijk!

Na een warme douche, boterhammen en drinken op naar café 2005 om het resultaat af te drinken. Heerlijk om te genieten van de verhalen, de complimenten en het bier. Gaandeweg groeit de groep en het eerste sms'je komt binnen met de tijd. Kunnen we die nu al opvragen? En zo van ieder die binnenkomt, zoek ik de tijd en is de een nog trotser dan de ander.