Zeiltraining (5)

Zeiltraining (5)

Op de rit naar Herkingen viel op dat de lucht ten westen van de Haringvlietbrug niet helder blauw was, maar er een soort oranje gekleurde mist hing. Zie ook het artikel hierover bij de KNMI. Mogelijk het vulkaanstof dat boven de zee hing.

Eerder deze week een waslijst met onderwerp gekregen die een grote nieuwsgierigheid aangaven en of we dat vandaag konden behandelen. Zeg maar een crash course into boat handling and sailing. Een aantal van de onderwerpen heb ik eruit gehaald en bij de eerste koffie begonnen een rondje langs de motor te maken. Van V-snaar tot wierpot en van oliefilters en -peil tot galandvet. Het aardige van theorieboeken is, dat de werkelijkheid wel eens weerbarstiger wil zijn, zo ook hier. Een saildrive heeft geen galand, maar wel olie. "Controleer je dit nu elke keer", was de vraag. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik dat niet doe en het ook niet altijd nodig vind; hoe makkelijk start ze en aan de motor hoor ik hoe ze loopt. Wel af en toe het olie peilen, maar zolang er geen zwarte rook uit de uitlaat komt, hoef ik me over het verbruik geen zorgen te maken en is daarmee een wekelijkse controle niet nodig. Met je auto doe je dit tenslotte ook niet, of je vraagt iemand het te doen...

Hoe varen we weg? Bij een kop koffie prima verteld en dan de praktijk, blijkt de wind iets gedraaid. Plan om zeep geholpen en opnieuw bedenken wat te doen. Nu ze weer in haar 'eigen' box ligt, is er ook minder ruimte om heel ver naar achteren te varen, dus komt het nog meer aan op tijdig roer geven en het gas eraf halen. Voor los, achter zo goed als los, nog even begeleiden en dan voorzichtig het gas erop, niet teveel. Zonder iets te raken zijn we eruit en kunnen de steven naar de uitgang wenden, maar duidelijk is wel dat je plek kiezen aan het roer ook belangrijk is om zonder spanning weg te varen. Nu was dit laatste best aanwezig, dus gaan we het nog een keer doen. Ik vaar de boot terug de box in en zij 'm er weer uit. Nu gaat het een stuk ontspannender en soepeler.

In de vragenlijst stond ook iets over remweg van de boot. Tja, nou kan ik daar best iets over vertellen, maar ervaren maakt het veel duidelijker, dus nog voordat we de A-steiger voorbij zijn, gaat er zomaar een fender over boord. Vanaf de steiger werd behulpzaam gefloten, maar deze MOB was in scene gezet, dus geen nood, hoewel... Zij dacht daar toch aanvankelijk anders over. Uitgelegd hoe te handelen en de boot ging keurig achteruit en met de pikhaak kon de drenkeling aan boord worden getakeld.

Eenmaal op de Grevelingen een beetje stoeien met draaicirkels, zowel vooruit als achteruit. Omdat Uisge Beatha zich zo makkelijk laat sturen, zijn er ook kleine draaicirkels, bijv. heel anders dan bij een langkieler als de Sonnevis (overigens nog steeds te koop). Nog even de remweg ervaren en constateren dat de boot binnen een bootlengte stilligt.

Genoeg gemotord, zeilen omhoog en aandewind richting Veermansplaat. Het laveren gaat al veel beter en ook nu de 150% genua erop staat, houdt ze de boot op koers. Af en toe geprikkeld door de voorrangsvragen, blijkt dat er aan vaarregels, m.n. de stuurboordregel in de vaargeul nog wat aandacht te geven is. Dan zijn er ook nog die 'rare' begrippen als oploeven, afvallen, loef, lij, BB en SB. Begrippen die ook nog eens afhankelijk van de context een kant aanduiden: loef kan in het ene geval BB en in het andere geval SB zijn. Maar goed, dit komt ook wel.

Ruime wind richting Mosselbank, lastige koers als je te diep wilt varen. Dan maar eten maken, even genoeg gestuurd. Heerlijke tortillia's, beetje geworstel om dit bij toenemende wind te eten. Nog een rondje Mosselbank en dan terug naar de haven. Tijd om het bij een biertje na te spreken. De feedback van de boot zelf is zo direct en soms mooi te ervaren...

Op onderstaande map is te zien welke route we hebben gevaren.

Met toestemming van de auteur, hier de andere kant van het verhaal.