Naar Lowestoft met de Toerzeilers

Naar Lowestoft met de Toerzeilers

Woensdag 19 mei 2010

De dag begonnen met het laatste werk en het binnenhalen van de laatste weerinformatie. Die laten weinig wind, maar wel zon zien. Ik heb een soort van déjavu; dit wordt de vierde keer dat ik naar Lowestoft ga en dat er op de heenreis geen of nauwelijks wind staat. Voor vandaag staat er in ieder geval wind en zouden we naar de Roompot, het verzamelpunt, kunnen zeilen. Zelf nog niet helemaal de rust om te vertrekken. Hopelijk komt dat als ik/we aan boord ben/zijn.

In de afgelopen week is er een mailwisseling geweest over de haven van vertrek; de bedoeling was om vanuit de Roompot te vertrekken. Een boot lag al in de Marina en Uisge Beatha zou bij de sluis liggen. De overige boten liggen in respectievelijk Kats en Colijnsplaat. De mailwisseling ging over welke getijdepunt te gebruiken en het overnachten in Colijnsplaat. Het idee om als groep te vertrekken is daarom in de loop van de week verlaten.

Op de weg naar Herkingen nog even wat reserveonderdelen voor de motor gehaald incl. een nieuwe gashandel. Deze moet vervangen worden omdat het gas geven in een vrijstand niet meer werkt. Niet heel belangrijk dat het vooraf werkt, maar moet wel worden opgelost.

Eenmaal op de haven komt Kees ook net aanrijden, spullen worden overgeheveld tezamen met het avondeten (verse Pilav). Wat een spullen allemaal. Op de een of andere manier gaat er voor de die 5-6 dagen zoveel spul mee, dat ik ook niet vooraf weet waar alles te laten. Dit wordt nog erger als Connie aankomt met de boodschappen ; voldoende voor een heel weeshuis. Ik doe m'n best me hier aan over te geven en een ieder zijn/haar plek aan boord te laten vinden.

Alle opstappers zijn aan boord en bij een kop koffie spreken we het plan door en maken een rondje over de boot. Wat ik op dat moment nog niet weet, is dat Bert een veiligheidsfunctionaris is. Dit wordt me duidelijk als het gaat over het blussen i.h.g.v. een motorbrand gaat, dan komt er een stukje theorie over blusschuim. Met een schuin oog is ook gekeken naar de overige veiligheid aan boord. Met een gerust hart vertrekken we om 15.00u richting sluis. Er staat een NW-windje, +/- 10knts, voldoende om op de genuea de geul door te gaan.

Zodra we de Oosterschelde op zijn, gaat het zeil erop. De sfeer is gezellig, er wordt gelachen en gedold; Kees en Bert hebben eerder met elkaar gezeild en kennen elkaar al zo'n 4 jaar. Zelf zoek ik nog een beetje mijn weg aan boord. Dit duurt voor mij altijd even.

Bij het naderen van de Zeelandbrug, is het laatste stuk kruisen en na de brug gaan we op de motor verder. Opvallend is dat ook op dit deel van de Oosterschelde forse mosselbanken zijn/worden aangelegd, welke nog niet op mijn kaart staan. Gelukkig is het helder en daardoor makkelijk te ontwijken. Om21.00u lligt de boot voor de sluis en komen de 'bewoners' van de Take 5 aan boord om de route van morgen door te spreken. Dit doen we een heerlijke Pilav.

Zodra het donker turen we de hemel en zien een stipje dat is en in schijnsel van de maan staat en is ook te vinden. De opmerkingen over 'mannen van Mars' en 'vrouwen van Venus' blijven dan ook niet uit....misschien beter om naar bed te gaan...

Logstand: 179.8Nm (16Nm gevaren)

Donderdag, 20 mei

Zes uur gaat de wekker, opgestaan en om half 7 ligt de Take 5 naast ons. De sluis staat ook open en ik haast me om de motor te starten; de anderen zijn nog niet zover. Liggen we in sluis, wordt er vanuit de kajuit geroepen dat er geen gas meer is. Pfff, dat kan er ook nog wel bij. Als ik opsta ben ik wel wakker, maar om dan direct ook zo te schakelen, dat is iets teveel gevraagd. Eerst maar eens het gasprobleem oplossen. Gelukkig heeft de Take 5 nog een restje over. Na de sluis tankje overgeven en we beginnen aan een motortocht naar de overkant. Niet-gaan was een van de niet-bespreekbare opties. Uit de kajuit komt een stapel boterhammen, gekookte eieren en koffie. Een mooi begin van de tocht. Opvallend was de zeehond die we in de geul zagen, af en toe zijn/haar kopje boven water stekend. Prachtig gezicht!

Na de WG-boei stel ik de koers in op 296gr. en mag de stuurautomaat het werk doen. De eersten van het wachtschema gaan ook plat. Met de motor op 2200 toeren en een stroom die we bijna mee gaan krijgen, maken we iets meer dan 6knts SOG.

De heldere lucht gaat langzaam over in mist, het zicht blijft redelijk, maar wel minder ver. Dit duurt een aantal uren tot het weer opentrekt en de zon aan kracht wint. Helaas doet de wind dat niet.

Zaterdag horen we dat we door een Belgisch passagiers zijn opgeroepen, tot twee keer aan toe. De schout van de wacht heeft dit niet gehoord, en de rest lag te slapen. Wat ik wel hoorde, is dat Kees snelheid minderde, heb daar echter geen acht opgeslagen. Hier wel om gelachen; word je een keer opgeroepen, heb je het niet in te gaten. Kees heeft overigens intens genoten van de rust die hij op dat moment heeft ervaren.

Zodra ik na mijn rust boven kom, hoor ik de verhalen wat er aan boten is langs gevaren en dat het verder rustig is en er weinig is gebeurd... Om de tijd te doden ga ik de septerpoten aan BB poetsen; we liggen over SB en doen op de motor met genua en grootzeil op, ongeveer 5knts.

Bij het poetsen zag ik aan de achterzijde iets blauws in het het water. Mijn eerste gedachte was een touw. We minderden vaart en ik probeerde de pikhaak in het water te steken, dat gezien de snelheid niet lukte. Daarop hebben we de boot stilgelegd en werd ik aan mijn zwemvest vastgehouden om zo buiten boord hangend te kijken of ik het blauwe touw van het roer af kon krijgen. Zonder succes.

Achteruit varen hielp evenmin. Wat ik wel zag, is dat het bovenin het roer zat en mijn inschatting was, dat het daar weinig tot geen kwaad kon en we door gevaren zijn.

Gaandeweg wordt de zee steeds gladder en beweegt de boot op de deining. We kijken rond ons heen, de mist is weer opgetrokken, de zon laat zich ook weer zien en weer zien we een zeehond! Boven, onder, weer boven en weg. Doet me denken aan mijn eerste tocht naar Ramsgate toen er een paar uur 5-6 dolfijnen rond de boot zwommen. Heel bijzondere ervaringen.

De ingestelde kaartplotter geeft een ETA van 00.15u aankomst Lowestoft. Zodra we een paar mijl voor de kust zijn, ruimen we de kuip op en bereiden ons voor om de wir war van lichtje te ontcijferen. De moeite die ik met de kleuren rood en groen heb, probeer ik te overkomen door de aankoop van de Seekey, een hulpmiddel met een rood en groen glas waarmee de rode en groene lichten voor mij zichtbaar worden. Dit helpt wel om de boeien te zien. Daarnaast zijn er drie paar ogen die mee kijken om de toch onoverzichtelijke situatie te ontwarren. Ik vind m.n. de batterij aan verlichting op de achtergrond verwarrend en voor mij is het dan veilig om aan de geplotte koers vast te houden. Dit ondanks dat het hoogwater is en we probleemloos over de aldaar liggende plaat kunnen. De laatste halve mijl verleggen we de koers rechtstreeks naar de haveningang. Oproepen op Ch. 14 om aan Port Patrol toestemming voor binnenvaren te vragen. Geen uitgaand verkeer, de ingang door, zeilen naar beneden en de binnenhaven. Rond 00.30u leggen we naast de Take 5 aan. Verder opruimen en dan het bier en de nootjes. 18 uur motoren, blij dat het gebrom is afgelopen. Om 01.30u gaan de luikjes dicht en niet veel later klinkt er een luid het gesnurk in de kajuit.

Logstand: 250.4Nm (70Nm gevaren)

De gevaren track:

Vrijdag 21 mei

Rond een uur of is acht is iedereen wakker en Bert begint met het bakken van de eieren met spek. We genieten in de de stralende ochtendzon van ons ontbijt en komen bij bij de nodige koppen koffie. Het belooft een lome dag te worden.

Met de toer is ook de zelfgebouwde boot van 'Leef je droom' meegegaan. Deze lag afgemeerd op een plaats waar de havenmeester het niet wilde. Dit betekende dat er, uiteindelijk, tien boten verlegd moesten worden. Dit werd geïnitieerd door een van de schippers. Het verleggen hield ook in, dat ik mijn boot moest verleggen. De consequenties nog niet helemaal overziend, had ik behoefte om helder te krijgen wat het plan was, mede omdat ik buitenop lag en de doorgang naar het achterste deel van de haven erg nauw aan het worden was als ik als vierde in de rij zou komen met zeer brede boten tussen mij en de steiger liggend. Toen ik voor mezelf had doordacht hoe breed bij breed zou liggen, lengtes bij elkaar en ook voldoende doorgang bleef, dit maar eens gemeld. Rond me heen was er al de nodige hilariteit over deze hele exercitie. Achteraf gezien kon ik er ook wel om lachen. Al met al een heel circus om gestapelde boten in een nauwe havengang te verleggen. De Commodore haalde in zijn speech 's avonds aan hoe goed we dit met elkaar uiteindelijk hebben geregeld zonder directe tussenkomst van de havenmeester.

Als we tegen de middag schoon en fris zijn, wat overigens in de douches van de RNSY wel een ruim begrip is; de toiletten staan een meter van de wastafel af en in de aanliggende open ruimte zijn de douches. Je hoort en ruikt alles van elkaar... en dan zeggen dat ik niet van kamperen houd... Gevieren lopen we de hoofdstraat in, zwerven een beetje rond, Bert en Kees (sterke) verhalen vertellend over de keer dat ze eerder in Lowestoft zijn geweest. Enkele memorabele momenten worden verteld, ook over leuke achtergelegen straatjes. Als we de steile trap zijn afgelopen, want daar zou het zijn, staan we in de industriewijk waar ik al eerder heb gelopen en die echt geen leuke cafeetjes ofzo heeft. Dus we nemen de volgende steile trap omhoog om uiteindelijk bij de Harbour Inn op het terras te ploffen.

Terug aan boord het begint het grote omkleden; daar zijn vandaag al de nodige opmerkingen over gemaakt, m.n. wat Connie vanavond gaat aantrekken. Zeker nu ze ook verbrand is en dat niet in overeenstemming is met haar avondkleding. Bij mijn pak ben ik mijn stropdas vergeten, Kees heeft geen jasje bij zich en Bert houdt het op een nette broek met een polo waarop het logo van de jachtclub Oostende prijkt. De letters komen sterk overeen met die van deze jachtclub. Als we uiteindelijk gekleed zijn, de fles Roma is rondgegaan, Connie met haar high heels in haar handen van boord wordt geholpen, gaan we richting jachtclub om het certificaat, een glaasje en de consumptiebonnen in ontvangst te nemen.

In een gezellige sfeer klinkt op enig moment de bel om aan tafel te gaan. I.t.t. voorgaande jaren, is er dit jaar een buffet opgesteld. De groep is groter dan voorgaande jaren, voor zover ik heb meegemaakt, nu drie keer, en er worden tafels bijgezet in de inmiddels krap geworden ruimte. Voelt een beetje als krabben in een mand, maar dan gekleed. Als Rainier zijn openingsspeech heeft gehouden, gaan we per rij naar het buffet, waar gevarieerd vis, vlees en salade staan. We laten het ons prima smaken, vooral het dessert, waarbij er keuze is uit aardbeien met room of schuimgebak. De combinatie is nog lekkerder en natuurlijk lukt het sommigen onder ons om dit ook gedaan te krijgen...

Traditiegetrouw houdt ook Bill zijn speech, in het Nederlands. Ik vraag me echt af waar hij dit vandaan heeft en wie het heeft geschreven; er is werkelijk geen touw aan vast te knopen en leidt juist daarom tot grote hilariteit. De verhoogt de stemming en dat gaat verder als een van de toerzeilers achter de piano kruipt. Waar ken ik dit beeld toch van? Een rilling over mijn rug. De nummers die worden gespeeld, zijn de nummers die velen kennen en als blijkt dat er ook song teksten zijn, dan duurt het niet lang voordat ik sta mee te zingen.

Mijn mede zeilgenoten zijn met stomheid geslagen en ik krijg lovende woorden als ik weer aan tafel schuif. Wat heerlijk om te doen, het vrije kind.

In het uitdagen door Bert om achter de piano samen iets te spelen, daar komt niet veel van terecht.

De smaak heb ik echter wel te pakken en vraag de pianist of hij de rechterhand wil spelen terwijl ik de linkerhand speel. Voor het eerst om zo met een onbekende achter ‘de kist' te zitten, maar wel helemaal leuk en trekt ook veel bekijks. Dit alles omkleed met wijn, bier en fris, wordt het een geweldige avond.

De karaokebar wordt door Bert bezocht, zonder succes; als wij rond middernacht aan boord stappen worden we verwelkomd door een luid gesnurk. Drie toerzeilers gaan ook naar dezelfde bar en redden het tot een uur of half vijf, wat dan weer tot slaapgebrek leidt bij de toerleider.

Zaterdag 22 mei

Een stralende ochtend om te beginnen, de mist is helemaal opgetrokken, en het is vooral erg rustig. Bert gaat naar een nabij gelegen dorp en de rest blijft aan boord. Voor mij de gelegenheid mijn logboek bij te schrijven, eerste regels te tikken voor het verhaal op de site en dit alles bij een kop koffie met een stroopwafel. Er ligt ook nog een uitnodiging om aan boord van de zeilboot ‘Leef je droom' te komen kijken.

De zelfgebouwde boot is gemaakt om met groepen jongeren met een levensbeperkende hart- en vaatziekte als bemanningslid deel te nemen aan (meerdaagse) zeilwedstrijden of prestatietochten. Eenmaal aan boord waan ik me in een balzaal, het plafond kan ik met gestrekte hand pas bereiken, er staat een kookeiland in en het biedt vooral een frisse en lichte aanblik. Dat je zoiets kunt bouwen, diep respect en bewondering, zeker als je weet dat Olaf Oosterman de boot eigenhandig heeft gebouwd terwijl hij marfanssyndroom heeft. Ben erg onder de indruk en herinnert me aan een van mijn eerste opdrachten die ik voor de St. Sterrekind heb gedaan, een stichting die tot doel had om de kwaliteit van leven van het langdurig zieke kind te verbeteren door de inzet van ICT-middelen.

In de middag gaan we het stadje in voor boodschappen en een overheerlijke cappuccino. Zittend aan tafel verwonderen we ons over hoe de mensen er hier met ontblote bovenlijven vol met tatoeages bijlopen. Eerder een artikel gelezen dat je je soms moet afvragen of je bij een zekere leeftijd ook in die korte broek nog wel over straat kunt. Hmmm, dit geeft me te denken...

Terug aan boord zie ik dat de lijn vanaf de voorkant van mijn boot -om het gieren tegen te gaan- naar de wal is weggehaald. De naastgelegen boot meld me dat het zijn achterkant zou beschadigen en hem heeft weggehaald. Dat de boten dan mogelijk weer gaan gieren, maakt blijkbaar niet uit. Enigszins geïrriteerd leg ik uit dat ik toch echt die lijn terug wil; wel het probleem veroorzaken, maar niet met een oplossing komen. Dit gaat ‘m niet worden, want de lijn loopt nog steeds langs/tegen zijn achterkant. Dan de lijn maar vanaf de boot van de Zeezeilschool (zij hadden m.i. als buitenste boot deze lijn moeten leggen, maar ja...). Probleem opgelost.

Daarvoor was er al discussie met de boot van Zeezeilschool geweest omdat de bemanning gevijven tegelijk van hun boot bij mij aan boord stapt. Het bier gutst over de rand van het blikje. Kees maakt hierover een subtiele opmerking naar de instructeur, maar dat komt niet helemaal aan en die zegt dat we het bier dan maar moeten vasthouden. Eigenlijk ging het daarvoor al mis toen een van de cursisten de landvast om mijn verstaging wilde leggen, ik dat eigenlijk niet zo'n goed plan vond en we gedrieën naar de instructeur hebben staan kijken wat hij uiteindelijk zou gaan doen.

Als we allemaal weer rustig zitten, wordt er aangekondigd dat we straks mensen op de borrel krijgen. Oh? Boot aan kant maken (wat een zooi creëren we met zijn vieren), de koelkast aanvullen en we zitten net als Marjolein de andere boten overloopt. Van de kuip verhuizen we naar de voorkant om in de middagzon te kunnen zitten en kletsen er gezellig op los. Het heeft ook nog een educatief moment, Bert legt de truc met de kip uit.

Aansluitend gaan we Indiaas eten; we zijn uitgenodigd om met een de Temptation en Leef je Droom mee te gaan. Op tafel wordt, na enig heen en weer gepraat, een uitgebreid en zeer gevarieerd maal neergezet. Heerlijk en smaakval. Ik heb een interessant gesprek met Olaf over zijn ervaringen als charter zeiler. Geeft in ieder geval stof tot nadenken. Voor de afsluitende koffie worden we aan boord van de ‘Leef je droom' uitgenodigd. Ik schuif aan als ik aan boord de navigatiespullen heb klaargemaakt voor het vertrek van morgen. Zondag 22 mei

Onrustige nacht gehad; er was blijkbaar in de kajuit nog heel wat af te praten. Om half vijf een vraag of we 7 uur Nederlandse of Engelse tijd vertrekken... Niet iedereen is in even goede doen opgestaan. Iets voor zevenen gaan we los en wordt de vertrekkers een goede vaart gewenst.

Er zijn van die momenten dat je wilt varen op de gehoopte wind i.p.v. de werkelijke wind. Aanvankelijk leek het er o.b.v. de weersverwachting op dat het een genaker-koers zou worden. Voor mij betekent dat, dat de wind invalt tussen de 80 en 150 graden.

Buiten de havenmond de koers gelegd op een kompaskoers van 130gr. en bij een strak blauwe hemel beginnen we aan de tocht naar de overkant. De wind laat het het eerste uur afweten, maar als deze wel 4knts is, gaan de zeilen omhoog en proberen we op de Engelse manier te varen, dus motor aan en zeil op.

Wat doe je zoal aan boord als er nauwelijks wind is? Ik ben mijn logboek gaan bijschrijven, dat vraagt toch altijd meer tijd en daar zijn dit de uitgelezen momenten voor. Afwisselend probeer ik wat te slapen. Het wachtschema gaat met dit soort weer al vrij snel over boord, dit viel op de heenreis ook al op. Iedereen zorgt voor slaap en in hoofdlijnen is er een ritme dat iets weg heeft van het wachtschema. Zelf zoek ik het gangboord op om aangelijnd mijn ogen te sluiten en later op het voordek tegen de genakerzak aan.

Het moment dat ik binnen aan het opruimen ben, ineens een gil vanuit de kajuit: “Dolfijnen”. Ik sprint naar buiten en Connie wordt voor de zoveelste keer deze dagen uit haar slaap geroepen. Met de camera in mijn hand naar het voordek en in de gauwigheid tel ik vijf dolfijnen. Wat is dit enorm gaaf. De laatste keer dat ik dolfijnen zag was onderweg naar Ramsgate, in 2006. Kees of Bert hoor ik fluitgeluiden maken en ondertussen schieten ze van BB naar SB, springen boven het water uit en zwemmen alleen of paarsgewijs voor ons uit. Dit is werkelijk fantastisch!

Ondertussen is de wind gedraaid van 210Ëš naar 180Ëš gekrompen, de genaker gaat erop. In snelheid haalt het niet zoveel uit, maar het maakt het aan boord wat actiever. Later horen we dat het door de Take 5, die toch op behoorlijke afstand voer, goed zichtbaar was.

Laat in de avond bereiken we de geul naar de Roompot en dan begint voor mij het getuur naar de betonning. Op aanwijzing van de overige bemanning manoeuvreren we door de geul naar de sluis. Deze staat al voor ons open en kunnen met minimale getij verschil er doorheen om tegen 01.00u aan te leggen aan de steiger van RWS. Tijd om aan de wal de benen te streken en ons tegoed te doen aan wijn, bier en nootjes. Allen blij dat het geronk van de motor is afgelopen, en ik blij dat het allemaal ik blijven werken.

Logstand: 326.4Nm (76Nm gevaren)

Maandag 23 mei

Alweer het laatste deel van de tocht vandaag. Rond 7'n gaan Kees en ik op pad richting de Zeelandbrug en, heel bijzonder, we kunnen daar zeilend naartoe! De uitnodiging aan de anderen om te blijven liggen, wordt maar even aangenomen, waarna slaperige koppies boven de kajuit komen en om koffie vragen. Bert heeft zijn haast vertrouwde rol in de keuken gevonden en al gauw komt de geur van koffie en gebakken eieren ons tegemoet. Wat is er lekkerder dan gebakken eieren met spek als je op het water bent? Echt een feestje.

We missen net de eerste draai van 09.00u, het anker gaat uit en bij een kop koffie wordt teruggekeken op de afgelopen dagen. De slagbomen gaan naar beneden en het anker omhoog. Tijd voor het laatste stuk over de Oosterschelde, door de sluis bij Bruinisse en dan de overvolle Grevelingen op richting Herkingen.

Boot schoonmaken en de tocht afdrinken. Een vooral zonnige tocht, veel gelachen, nieuwe ervaringen opgedaan en kijk uit naar een volgende overtocht met meer wind.

Logstand: 353Nm (17Nm gevaren)

Het logboek zoals dat Wingps Pro afkomstig is:

In het fotoalbum zijn meer foto's te bekijken.

De terugreis: