Onderwater biotopen

Onderwater biotopen

Woensdag, stralend zonnige dag en daar hoort bij dat er geen wind staat; die komt dan vaak later op de dag als zeewind het land binnen. Met mijn opstapper overleg ik waar naartoe te gaan. Gezien het beetje wind dat er staat is richting Haringvliet een logische keus, aan de andere kant is er stroom mee de Oosterschelde af en is Zierikzee meer voor de hand liggend. Mijn aanvankelijke idee om nu eens naar Yrseke te gaan, is alleen motorend binnen een redelijke tijd te bereiken en daarom geen optie voor de twee dagen die we hebben.

De tijd bij de sluis gebruiken we voor de lunch om daarna op de Oosterschelde de zeilen te hijsen. Het is dat e stroom ons meevoert en daardoor nog enige snelheid maken, maar meer dan een beetje drijven is het niet. Ik verwonder me er ook niet over dat we worden ingehaald door een andere 31ft'er. Een beetje hetzelfde verhaal als bij de 40Mijl van Bruinisse. Morgen maar eens een bezoekje onder de boot brengen. Ik ben heel benieuwd welke dierentuin ik daar ga aantreffen.

Al keuvelend maken we enige voortgang. Zoals wel vaker trekt de wind in de middag aan en geeft het briesje ook de gewenste verkoeling. Aan de lier wordt bij het overstag gaan stevig gedraaid. Mijn opstapper is gewend in een open boot te zeilen en waar het sturen goed gaat, is het lieren een inspannende bezigheid, zeker op het aandewindse rak. Geleidelijk aan komt ook de Zeelandbrug in zicht.

De beproeving die in de haven volgt, is het aanleggen tussen de palen en het opvissen van een lijn uit het water om daar mijn eigen landvasten aan vast te maken. De stroom die er staat doet de naastgelegen boten ook de box in drijven waar ik ben gepland. Al met al een lastige klus. De V-constructie in mijn 'eigen' box maakt het invaren een stuk eenvoudiger. Maar met de helpende hand van de havenmeester lukt het om de boot goed in de box te krijgen en kan het eerste bierblikje open. Daarna lekker douchen en de zonnebrandcrème van me afspoelen. Kan er crème ontwikkeld worden die bescherming beidt tegen het verbranden en niet zo'n vettige laag achterlaat….

De eetgelegenheid op de WSV is doordeweeks nog niet open, alleen in het zomerseizoen vanaf 1 juli. In een van de zijstraatjes komen we een Thais restaurantje tegen waar ons een heerlijke maaltijd wordt geserveerd. Heel cosy, vriendelijke bediening en uitermate smaakvol. Een mooie afsluiting van deze dag.

Donderdag 24 juni

Wederom een warme zon om mee wakker te worden. In de kuip ontbijten en daarna los om een spiegelgladde Oosterschelde op te varen. Wederom tij mee. Het is laag water. De brugwachter vertelt me via de marifoon dat er 16,44mtr vrije ruimte onder de brug is. Ik ben 14,5mtr, dus dat moet kunnen, zou je zeggen. De werkelijkheid is spannender. De stroom drijft me richting brug en kom daardoor dwars te liggen. Motor in zijn achteruit en met minimale vaart drijven we er naartoe. Het is niet te zien of ik er onderdoor kan. De uitspraak die elders op de site wordt gedaan over het zien van de onderkant aan de achterzijde, gaat niet werken vanaf mijn plaats…. Ik vind het te spannend om door te zetten en besluit te wachten op de brug. De schipper van een andere boot die ligt te wachten, vertelt me dat ik ruimte voldoende had. Op de vraag hoe hoog hij is, antwoordt hij "14,5mtr". Hij besluit ook te wachten op de brug.

Het volgende hoogtepunt van de ochtend dient zich aan als ik twee vinnetjes boven water zie verschijnen. Het is te ver om te zien of het bruinvissen zijn. Heel rustig blijven ze aan de oppervlakte drijven, duikelen nog een paar keer en zijn dan verdwenen terwijl wij richting sluis motoren.

Aan de lij-zijde van de Mosselbank gooien we het anker uit om nog even te gaan zwemmen. Wat ik onder de boot aantref, stemt mij niet vrolijk: alg en schelpen hebben bezit genomen van de onderzijde. Het lijkt erop dat de anti fouling niets (meer) doet. Op het zeilersforum had ik al gelezen dat er mogelijk een slechte zending anti fouling van Compass is geweest; er waren meer boten met sterker dan normale aangroei. Gewapend met borstel en krabbertje ga ik aan de gang om de ergste schelpenhoop eraf te steken en de aangroei schoon te maken. Fijn klusje als het water zich mengt met het grijs van de AF. Het is enorm inspannend werk om tegen de weinige stroom die er staat mezelf bij de boot te houden. Ik los dit op door een lange lijn vanaf de punt aan mezelf vast te maken op een lengte zodanig dat ik zoveel mogelijk op dezelfde plaats word gehouden. Voor het onderwaterschip lukt het deels deze schoon te maken. De kiel, daar heb ik de energie niet meer voor. Dit komt als ze er binnenkort uitgaat.

Nog een laatste stukje, zeilend richting haven, en dan zit het er weer op voor deze twee dagen.