Dagje over in Eastbourne

Dagje over in Eastbourne

Rustdag in Eastbourne. Vandaag niet hardlopen, maar heel relaxed wakker worden en douchen in een zeer goed verzorgde douche- en toiletruimte. Over details is nagedacht, nog los van de anti-sliptegels, maar ook de wand in de douche waardoor je spullen droog blijven en een ruimte groot genoeg om je kont te kunnen keren. Toiletten in een aparte ruimte zodat je niet in de lucht van een ander staat te douchen.

Bij het ontbijt discussiëren we over het onderwijs en de organisatie waar we beiden aan verbonden zijn (geweest). De tijd gaat zo snel dat het al begin van de middag is als we boodschappen gaan doen op dit Port Zelande-achtige complex: groot, doordacht en voorzien van mega-supermarkt en watersportwinkel tot motordealer. Ik trek me even terug in de luxueuze jachtclub om mijn site bij te werken. Met verbazing zie ik het ene na het andere clublid verkleed binnenlopen. Er is een zeilrace gepland voor vanmiddag waar de verkleden aan meedoen. Er staat een behoorlijke wind.

We besluiten om de bus naar het centrum van de stad te nemen, een rit van ongeveer 15minuten. De bus stopt voor het marinacomplex en gaat gevoelsmatig in de verkeerde richting, maar dat heeft te maken met het links rijden. Bij het hardlopen merk ik, dat naarmate ik vermoeider word, ook nog wel eens eerst naar links kijk.

Na een broodje te hebben gegeten en een heerlijk ijsje te hebben gescoord bij diezelfde Italiaanse ijssalon, slenteren we over de boulevard, waar luide muziek klinkt om je vooral tot Jezus te bekeren. Er wordt uitbundig gedanst en gegeten. Wij lopen door en stoppen bij een Brass Band. De entree kost een paar pond, maar omdat het openlucht is, kun je ze ook horen en zien spelen vanaf de boulevard. Slechts een handjevol stoelen van de ruim opgezette tribune is bezet. Voornamelijk ouderen en gehandicapten zitten, en kijken en luisteren. Bij het inzetten van My Funny Valentine, lopen wij verder richting Beachy Head. Bijzonder zijn de banken die op de boulevard staan ter nagedachtenis aan geliefden/dierbaren. Mooi om dit kenbaar te maken door het plaatsen van een bank.

Roy heeft nog steeds zijn zo verlangde fish & chips niet gehad, bij voorkeur vet en in azijn gedrenkt. Op zoek daar naar stoppen we bij een pub voor enkele pints en ondertussen aanschouwen we de mensen. Een groepje schuin voor ons, daartussen zit een man die rapport probeert te maken, maar dat doet door te halen i.p.v. ook iets te brengen of toe te voegen. Dit leidt dan ook tot een woordenwisseling tussen hem en de vrouw die daar zit. Uiteindelijk wordt dat gesust. De vrouw ziet ons zitten en begint met dubbele tong een praatje met ons. Roy gaat richting toilet en het woord wordt tot mij gericht. Ze vraagt wie we zijn, waar we vandaan komen en hoelang we blijven. Als we vertellen dat we uit Nederland komen en morgen weer weggaan, dan zegt ze dat we langer moeten blijven en dat we eruit zien als mensen uit Noorwegen. Dit blijft ze ook volhouden. Tijd om op te stappen.

Onderweg naar de bus vinden we een fish & chips winkel. Binnenlopend worden we aangesproken door de bediende die ons vertelt dat we hier alleen maar aan tafel kunnen eten. De take away is de deur hiernaast. Als we de naastgelegen winkel betreden, schieten we in de lach als dezelfde bediende ons met droge Engelse humor welkom heet.

De fish & chips zijn niet vet en ik besluit alleen de chips te bestellen.

's Avonds pannenkoeken gegeten en het vaarplan voor morgen bedacht en uitgewerkt. Wij gaan naar Brighton en gaan dan ook van het oostelijk naar het westelijk halfrond.