Metamorfose

Metamorfose

Dinsdagavond, laatste dag van mijn opdracht, in het begin van de avond naar Herkingen om de boot over te varen naar Scharendijke. Mis daardoor de door studenten georganiseerde borrel. Aan mijn afscheid was eigenlijk tussen de middag al aandacht besteed, mooie en hartelijke woorden en een heerlijke fles wijn. Een van de collegae is ook wijnkoper.

Tijdens de wedstrijd Ned - Urg, het wordt een luisterwedstrijd naar Scharendijke. Van zeilen is, hoewel gepoogd, geen sprake. De wind is pal tegen en om nu te gaan laveren, dan wordt het helemaal nachtwerk. Heb al motorend met 4knts een ETA van 23.00u. Met een defecte navigatieverlichting, laat genoeg.

Al motorend hoor ik de enthousiaste reportage en te horen hoe er wordt gespeeld, had ik 'm best willen zien. Maar voor mij geen tv aan boord. De Grevelingen is verder verlaten, ik ben de enige die vaart. Wel bij ieder doelpunt van Ned even toeteren, dat dan ook weer wordt beantwoord. Volgens de ETA ook bij de haven van Scharendijke aangekomen. Tijd voor een biertje en dan richting bed. Morgenochtend vroeg dag.

Woensdag 7 juli

Na een hernieuwde kennismaking met de kraanbaas, in de tijd dat we aan de Sonnevis aan het klussen waren heb ik hem al ontmoet, lig ik de boot voor de kraan en gaan de sintels er onderdoor. Even zoeken naar de juiste plaats, toch eens markeringen aanbrengen, en als ze eenmaal uit het water is, wordt duidelijk waarom ze zo slecht liep...

Wat een aangroei van schelpjes en wier. Dat het tijd werd om er iets aan te doen, werd me tijdens de 40 Mijl van Bru duidelijk toen een opvarende schipper een peotsbeweging maakte, dan denk je "en nu wordt het echt tijd er iets aan te gaan doen".

Het wit wordt weer zichtbaar als de hogedrukspuit erop gaat. Door de kracht worden er ook blaasjes open gespoten, iets waar ik minder blij van word. Maar goed, liever nu dan er straks osmose ontstaat omdat er vocht intrekt wat niet zichtbaar is. Dat de boot er zo uitziet, dat gaat me wel aan mijn hart en ben blij te zien dat de hogedrukspuit haar behoorlijk schoon krijgt.

Opgebokt en wel komt ze op het terrein te staan waar de zon behoorlijk brand en we de verkoeling van de wind hebben die er zachtjes pal over het terrein blaast. Met de hulp die ik voor vandaag krijg, beginnen we om met scotch bright de onderkant verder schoon te maken. De zelfslijpende anti fouling lost op en laat een witte krijtlaag achter. Het handigst is het om deze eraf te spoelen met stromend water. Dit wordt niet gewaardeerd omdat het op de grond stroomt en er geen opvang onder het terrein is. Dan de spons. De kale plekken, dus daar waar de het staal zichtbaar is, daar gaan 4 lagen Primocon overheen. Dit kan je bij deze temperatuur na een paar uur opnieuw smeren. De gaatjes in het polyester worden met polyester plamuur gevuld en gaan de volgende dag ook in de Primocon.

Een spannend moment breekt aan, hoe ziet de nieuwe kleur er uit? Meermalen is gezegd "dat zie je toch niet, dat zit onderwater". Dan kan zo zijn, maar dit doet ook iets met de uitstraling van het schip. Voorlopig rustig doorrollen, het is ook te warm om je erg druk te maken. Oja, voor de geïnteresseerden, er zat zelfslijpende en Cu-houdende anti fouling van Compass (Dove White) onder en er gaat nu weer zelfslijpende en Cu-houdende AF van Jotun (red Brown) onder.

. In de tweede helft van de middag heeft de boot een beetje waterpokken, grotendeels roodbruin met hier en daar zilvergrijze vlekken. Er is dan al ruim 3 liter gesmeerd en er moet nog een tweede laag overheen inclusief de plekken die in de Primocon staan. Een nieuwe bus wordt gehaald en ondertussen vervang ik de anode. Ook geen overbodige luxe. Hij heeft zijn werk wel goed gedaan.

Het gaat erg voorspoedig en ben erg blij met de extra hulp. Nu tijd voor wat ontspanning: douchen en die vieze overal uit, dat ding blijft zo langzamerhand rechtop staan van de verf, kit en andere troep die ik eraan heb gesmeerd in de afgelopen jaren. Vooral ten tijde van het onderhoud aan de Sonnevis is er het nodige aan gekomen.

We eten in de hoofdstraat van Scharendijke, niet bijzonder, maar de vraag is of dat ergens lukt in de dorpjes die het van het massatoerisme moeten hebben. Zondag spelen we tegen Spanje.

Donderdag 8 juli

Heerlijk geslapen, douchen en het plamuur schuren. Tussendoor eet ik ook, mocht je je dat afvragen. De nog kale plekken in de eerste laag AF zetten. Het droogt onder je handen in dit weer. Eigenlijk was het een maand geleden al de bedoeling deze klus te doen, maar de geplande week hadden we een luchtvochtigheid van rond de 90%, niet de ideale omstandigheden om dit te doen. Vandaag is het een kwestie van de tweede laag zetten en de waterlijn een derde laag geven.

Tussen de tweede en derde laag, isoleer de motorruimte -wel prettig als ik zie hoe vaak ik toch langere tijd op de motor vaar...- en klets ik wat met de andere klussers. Dat is volgens mij ook wel iets dat er op een haven bij hoort. Ik weet niet hoe het elders is, maar als je aan het klussen bent, dan komt er altijd wel iemand een praatje maken. Heel gezellig, en soms komt het uit en soms niet. Wat doe je dan? Pam van Vliet heeft daar ook eens een column over geschreven in de Waterkampioen. Na de derde laag ziet het eindresultaat er zeer fraai uit en heeft de boot een klassieke uitstraling gekregen (de waterlijn op de foto lijn ongelijk. Dat klopt; het tape zit er nog op.).

Morgen mag ze terug het water in. Ben benieuwd naar het effect op de zeileigenschappen.

In het fotoalbum staan meer foto's.

Vrijdag 09 juli

De tewaterlating verloopt voorspoedig en in het stille water is een mooie spielgeling van het geverfde oppervlak te zien. Koffie zetten, nog even afrekenen en dan het water weer op.

Eenmaal buiten de haven de zeilen omhoog. Bij het varen op de motor voelde ik dat ze soepeler dor het water gleed. De uit oostelijke richting komende wind, geeft een lang kruisrak richting Herkingen. Al zeilend blijkt al vrij snel dat de weerstand fors minder is geworden; bij 8knts TW staat er ineens 6knts op de gps. Dit gaat soepel! In het kruisrak lukt het me een Victoire 1044 in te halen en ook voor te blijven.

De volgende keer toch maar iets minder lang wachten met het opnieuw aanbrengen van AF.