Met vertraging huiswaarts

Met vertraging huiswaarts

Wakker geworden bij een schraal zonnetje en een mistige ochtendlucht. Ietwat duf richting douche en daarna ontbijten. De uitsmijters met spek slaan we vanochtend maar een keer over.

De wind laat het voor de verandering weer eens afweten, dus we vertrekken op de motor richting de haven. Terwijl Arjen aan het roer staat, probeer ik uit de houder van de Geonav het laatste stukje metaal te boren. Vorig jaar brak voor Ramsgate de ene kant, vandaag is de andere aan de beurt. Met een accuboormachine frees is het metaal eruit om het daarna met constructielijm weer in elkaar te zetten. Nog wel even een klus om een manier te vinden hoe ik het zo klemmen dat het voor de komende 24u blijft zitten. Ducktape doet wonderen. Nu nog de connector, die ik gisteren met 10sec. lijm heb gelijmd, daarvan hopen dat deze vast blijven zitten. Hij is nl. in de afgelopen jaren te vaak gevallen op de onderzijde dat het al een wonder is dat die connector het zo lang heeft uitgehouden.

Na een kort moment wachten voor de sluis, dat zou nog anders worden, worden we geschut. Nog een klein stukje geul voordat we de Oosterschelde opvaren waar iets meer wind staat dan er tot dan toe heeft gestaan. Hijs de zeilen! Onderwijl staat de marifoon op Ch.68 In de verte vangen we iets op over de Grevelingensluis. Even navragen wat het bericht nu precies was. De brug van de sluis is defect en de sluis draait maar drie keer, de eerste was vanochtend, de tweede over een uur en de derde om 18.30u. Als de sluis vol is, dan wordt er geen extra schutting gedaan en zijn we morgenochtend weer aan de beurt. 'Dat gaat lekker', verzucht ik naar Arjen, en vertel hem wat er aan de hand is. Een forse teleurstelling; dat betekent voor hem dat hij veel later dan bedoeld thuis is. Het betekent ook dat we moeten doorvaren, want we willen de sluis van 18.30u niet missen. De motor erbij, nauwkeurig op de kaart kijken waar we kunnen afsnijden. Het is opkomend water, dus de kans dat het mis gaat...

Tegen drieën bereiken we de sluis waar nog een tiental boten ligt te wachten. We leggen aan naast de buurman uit de haven die onderweg is om de boot van de winterstalling naar de zomerstalling te brengen. Om de tijd te doden ruimen we de boot op en knappen een uiltje. Ook wel een moment om een twitterbericht aan Rijkswaterstaat te sturen waarin ik me afvraag of dit een voorbode is van het zeilseizoen. Zo vaak dat er met deze sluis iets aan de hand waardoor er lange wachttijden ontstaan. Wat ik me ook afvraag is, waarom het vullen en legen van de sluis zo langzaam gaat in vergelijking tot bijv. sluizen in Engeland of Frankrijk. Dit maar eens bij RWS navragen.

Uiteindelijk is het half zeven en worden we gemaand om vooral op te schieten. Iets dat niet door iedereen wordt begrepen. De irritatie is bij de bootvaarders ook hoorbaar. Niet dat het helpt, maar toch.

Het laatste stukje naar de haven, spullen pakken en enigszins gehaast de auto in. We kijken terug op een leuk weekend samen en kunnen lachen om de ervaringen die we hebben opgedaan.

Gevaren mijlen