Piraten op de Grevelingen

Piraten op de Grevelingen

...dit was ongeveer de openingszin van Tjed toen hij deze ochtend aan boord stapte. Ingefluisterd of niet, maar het is een aardige binnenkomer. Gelukkig kon ik 'm vertellen dat de mast er nog steeds erg goed opstaat. Hartelijk lachen we om zijn opmerking. Het wordt een leuke dag.

Eerder die ochtend geholpen om de buiskap er weer op te zetten; er zitten drie nieuwe raampjes in wat het zichtbaar beter zicht geeft. De buiskap zal misschien nog twee seizoenen meegaan en zal dan toch aan vervanging toe zijn. Gezien de kosten mag het ook wel wat langer. Kreeg ook twee zeekaarten te leen van L'Esprit en onder hartelijke vakantiewensen nemen we afscheid.

Eerst maar eens koffie met honingwafels en bijkomen van de lange autorit; er stond nogal wat file op weg hier naartoe. De kids vinden hun weg over de boot en in hun zwemvesten struinen ze over boot en steiger. Leuk te zien hoe ze in een jaar tijd gegroeid zijn. Ook daarin.

Rond het middaguur gooien we los en iets ruimer dan aan de wind gaan we richting Hompelvoet. Het is druk op het water en het smalle stuk westwaarts (of oostwaarts) is als een soort trechter waar alle boten doorheen worden geperst om daarna weer het ruimere sop te kiezen. Met afwisselend de jongste en dan de oudste aan het roer, zigzaggen we verder. Dan valt weer op hoe lastig een helmstok is en dat ook de kinderen moeten wennen aan de gevoelsmatig tegendraadse beweging. Maar na vijf minuten sturen is er iets anders dat de aandacht trekt en willen ze naar voren of naar binnen. Net stuiterballetjes

De binnenhaven van de Hompelvoet ligt vol en voelen er niets voor om twee of meer dik te gaan liggen, nog los dat het voor de kinderen niet handig is en voor de andere bewoners van de naastliggende boot als onrustig wordt ervaren. We varen door naar de langssteiger iets verderop aan het eiland. Hoewel er plek is voor drie boten van de lengte zoals er nu liggen, is er dermate 'geparkeerd' dat er veel ruimte tussen de twee daar al liggende boten is. Ik kan er net voor, maar steek dan voorbij de steiger. Geen punt. Als we net liggen, dan komt daar de boot om de afvalcontainer te plaatsen, echter die kan er niet bij omdat wij voorbij de steiger steken. Losgooien, rondjes varen en weer terug.

Eten, broodjes gebakken waar de kids graag hagelslag op willen. Goed, maar laten we dat dan op de steiger eten... Wij houden het mozzarella met tomaat, peper, zout, olijfolie en basilicum. Het recept laat zich verder wel raden. Nog even op het eiland spelen en dan is het tijd om weer eens richting haven te gaan.

De wind is van de oorspronkelijke 10knts terug naar nog maar 2-4knts. Stukje motoren om na een half uurtje het grootzeil weer te hijsen, geholpen door de kinderen die uit alle macht aan de val trekken, niet ziend dat er boven hen een paar handen helpen. Op een ruimewindse koers zeilen we heerlijk verder, de aandacht verdelend tussen elkaar en de kinderen. Zij zien overal piraten en die moeten uit de weg! Een hele opgave. Menig boot is dan ook al aangeroepen met "schip ahoy!".

Terug in de haven wordt er getwijfeld of er nog gezwommen gaat worden. Om de temperatuur van het water te voelen, wordt de puts gepakt om die te vullen. Helaas gaat bij die actie de puts met lijn en al overboord. En zinkt. Waar was dat lijntje ook alweer voor??? Een eerste poging met de pikhaak mislukt, zo ook een tweede en derde. Ik trek me kleren uit en stap het zwemtrapje af tot mijn zwembroek en begin met diezelfde pikhaak over de bodem te maaien tot ik tegen iets hard stuit. Heel voorzichtig omhoog en daar is het lijntje. Emmer gevuld met water aan boord. Nu is de verleiding heeeeeel groot om die over me heen te gooien. Het gaat goed en ik blijf verder droog.

De jongste van de twee is de dapperste en die gaat samen met mamma te water om daar een poosje te spartelen. De oudste heeft het wel over 'vet' en 'cool', maar het water ingaan ho maar. Tijd om te douchen, aankleden en met elkaar te gaan eten.

Als we afscheid hebben genomen, ga ik terug aan boord, nog wat schrijven en met een slaapmutsje richting kooi. Zien dat ik een beetje van de gemiste uren slaap van de afgelopen dagen kan inhalen, of in ieder geval kan uitrusten. Best inspannende dagen gehad en het nodige dat me bezighoudt.