Stevige tocht naar Eastbourne

Stevige tocht naar Eastbourne

Kan best druk zijn in mijn hoofd met nadenken over de tocht van Dover naar Eastbourne. Het gevolg daarvan laat zich raden en om 06.00u besluit ik eruit te gaan. Met mijn slaapdronken hoofd loop ik richting doucheruimte en zie de klok die me de afgelopen uren eraan herinnerde dat er weer een uur was verstrekken. Deze klok wijst 05.10 aan. Hmmmm, een uur vroeger dan ik had gedacht. Laat ik dan ook maar eerder weggaan. Nog wel wat langer tij tegen, maar dat nadeel betaalt zich aan het einde van de tocht wel weer uit.

Bij de havenmeester langs die zo vriendelijk was om mijn een korting van 8GBP te geven omdat ik maar 7 uur in de haven heb gelegen. Opgewekt over dit voordeel loop ik terug naar de boot en maak haar en mezelf klaar voor vertrek. Om 07.10u CEST buiten de havenhoofden en leg een koers van 220gr richting Eastbourne.

Bij vertrek staat er 2Bft en heb ik de tijd om wat klusjes te doen, zoals een elastiek van die dure Blue-zak vervangen en een stukje in mijn logboek schrijven. Het duurt nog een uurtje of anderhalf voordat de stroom zover is gedraaid dat ik 'm mee ga krijgen. Lange dag voor de boeg, 45Nm en dat ga ik niet in een tij halen. De weersverwachting is dat er max. 14knts staat uit westelijke richting, iets dat verre van gunstig is. De lucht is nog bewolkt, maar de zon doet pogingen deze open te breken.

De eerste mijlen verlopen lekker, zelfs het weerbericht van Dover Coast Guard is optimistisch over een afnemende wind. De windrichting wijzigt wel, maar niet ten gunste. Op de marifoon hoor ik over kanaalzwemmers en kan zelf Calais zien, hoe in nevel gehuld zijn de contouren goed te herkennen.

Als ik er een uur of vijf op heb zitten begint de wind aan te trekken. Heb al een poosje wind tegen stroom en het deint tot dan toe, maar niet onbehagelijk. Ter hoogte van de Dungeness krijg ik bezoek van een Safety Patrol boot. Vanachter hun beschutte cabine gaat er een bord "VHF 73" omhoog. Marifoon op dat kanaal gezet en me bekend gemaakt. Het verhaal is kort en simpel, "of ik mijn koers wil verleggen en een mijl of 2-3 zeewaarts wil gaan"; ze zijn met schietoefeningen bezig. Ik heb nog niet zo lang een nieuwe mast, dus ik verleg mijn koers tot ik ruim buiten het gebied ben om daarna weer terug te gaan naar de oorspronkelijke koers. Het begint al redelijk oncomfortabel te worden.

De golven bouwen op en regelmatig klapt de boot hard neer op het water en moet schuilen achter de buiskap om het zelf droog te houden. Het gaat een lange tocht worden, moet kruizen. De stuurautomaat kan het redelijk goed overnemen en geeft mij de gelegenheid even bij te komen. Sturen op de stuurautomaat zorgt er wel voor dat elke golf raak is, dus even rustig naar de wc gaan is er niet bij. Inmiddels wel het eerste rif gestoken.

Het is op dit moment meer een kwestie van volhouden dan genieten van een mooie zeildag. De kuilen beginnen langzaamaan groter te worden omdat ik weer stroom mee krijg. En het maakt niet zoveel uit of ik de zee opga of onder de kant stuur, het blijft stuiteren. Het water loopt over het dek en dak en soms een golf van opzij die ervoor zorgt dat er een bak water in de kuip terecht komt. 's Avonds kom ik erachter dat er zelfs water in de BB bakskist is gekomen. Eastbourne is wel in zicht, maar ook nog 15Nm en diverse slagen verwijderd. Sommige tips zou je eerder willen....

Uiteindelijk kom ik toch bij de haveningang. Raar eigenlijk dat je daar dan zo graag naartoe wilt, maar het nog maar de vraag is of je redelijkerwijs kunt binnenlopen. Zo te zien kom ik bij HW aan, dus dat moet het probleem niet vormen en in de Reeds staat over een ZW wind niets aangegeven. Volgende uitdaging om op zee de zeilen te laten zakken en de lijnen en stootwillen klaar te leggen. Van een vorig bezoek weet ik dat de ruimte in de havenkom niet veel is. In diezelfde Reeds wordt geadviseerd alles klaar te hebben liggen. Het pakken van de lijnen uit de ankerbak levert me een nat pak op. Nu echt tijd om naar binnen te gaan. Mezelf aangemeld en aangegeven dat ik solo zeil en of er een extra paar handen is. De vermoeidheid slaat ook toe. Een allervriendelijkste sluiswachter zegt dat dat geen probleem is en stuurt zijn assistent.

"Of ik naast die witte motorboot kan gaan liggen", vraagt de assistent. Dat lukt me wel. Dan is het handig dat wanneer de zoon van de schipper een lijn krijgt, ook snapt dat hij die op een bolder moet vastleggen. Hij staat er wat knullig mee in zijn hand en ondertussen gaan mijn boot dwars richting de haven. De schipper heeft 'm achter nog vast, maar voorop schiet niet op. Moet ik dan alles zelf doen? Stap op het 'strijkijzer', neem de lijn over en leg de boot vast. Na het schutten gaat het niet veel beter, zij zijn zo met hun eigen boot bezig dat ik sta te wachten wat er nu gaat gebeuren. Voornemens hun eigen landvasten los te maken vraag ik of ik misschien eerst los mag.... Oja, er lag nog wat naast.

De havenmeester heeft me een mooie plek aangewezen, bootje aangelegd en eerst de waterslang eroverheen. Hoewel een eerste biertje erg aanlokkelijk is, want ik ben bekaf, maar als ik dat doe, dan doe ik helemaal niets meer. Bovendien moet ik mezelf ook nog afspoelen. Binnen is het ook een zooitje, maar dat komt morgen wel. Ik moet mijn draai ook nog vinden nu dit voor langere tijd mijn huis is.

Naast me is een bekende Nederlander komen liggen, Pieter Jan Hagens, even een praatje bij het aanleggen. Zij komen uit Brighton en hebben de laatste twee uur nauwelijks wind gehad. Wat een verschil. Ik pak mijn hangmat, biertje en boek en ga tussen voorstag en mast in de zon liggen. Dit levert reacties op in de trant van "dat wil ik ook" en "wat slim". Tja.

's Avonds heerlijk een door mams gemaakt balletje gehakt gegeten. Hoop dat ze dat nog lang blijft doen.

Gevaren mijlen