Wandelen over Little Sark

Wandelen over Little Sark

Na verschillende overwegingen om al dan niet met de eigen boot naar Sark te gaan, besloten het veer te nemen. Naar Sark gaan met de eigen boot betekent dat we een voor de wind gunstige plek moeten vinden, er staat al een paar dagen 3-5Bft, en dat we met de dinghy naar de kant moeten. Natuurlijk een belevenis om door de archipel te varen en dan op Sark te landen.

10.00u We stappen aan boord van de veerboot die ons naar Sark gaat brengen. Een tocht van 40min die, gezeten op het achterdek in de zon, zo voorbij is. Wat ik vooral bijzonder vind, is dat we nu bij laagwater tussen de rotsen varen die anders onder water staan en het idee van een archipel ontstaat. Vlak voor Sark zien het kasteel op Brecqhou liggen, een enorm complex en een eilandje met een bijzondere geschiedenis.

Rond het eiland liggen verschillende zeilboten op prachtige plekken, maar ook behoorlijk te stampen en rollen. De wind varieert tussen 3-5Bft en zelf in de beschutting van het eiland ziet het er erg oncomfortabel uit. Blij dat we besloten hebben met het veer te gaan, maar ook wel het idee dat een geweldige ervaring moet zijn om hier voor anker of aan een mooring te liggen en dan met je dinghy aan land te gaan.

Eenmaal aan land lopen we door een tunnel die je naar een kleine havenkom brengt over de weg omhoog naar het dorp. Foto maken bij "falling rocks" in Le Creux Harbour om daarna de heuvel op te lopen richting een kop koffie. Ook van dit stuk van het eiland kan ik me nog steeds niets herinneren. Dit blijft me verbazen.

Koffie, hier Americano geheten is espresso waar warm water bij gaat. Niet te drinken, al zeg ik het zelf. Het wordt een cola en een bier in de zon aan een picknicktafel. Vanaf hier lopen we eerst richting Little Sark. We raken er niet over uit hoe mooi het hier is.

De pas, althans het ontstaan daarvan, tussen Sark en Little Sark is wel een fraai verhaal. Aan het einde van de tweede wereld oorlog had Sark een aantal Duitsers die na de overgave van Hitler als krijgsgevangen werden beschouwd. De heerseres, Sybil, Dame of Sark heeft de krijgsgevangen nagejaagd om een verbinding tussen de twee eilanden te maken voordat ze van het eiland werden opgehaald. Het maken van deze pas, genaamd La Coupée, moet een enorme klus zijn geweest om op deze hoogte de scherpe bergtoppen tot een weg te verbouwen.

Ben je de pas eenmaal over, dan ontwaart zich een prachtig stukje natuur voor je met mooie vergezichten over land en water. Je zal hier toch als een van de 600 bewoners mogen wonen. Behalve fietsen, tractoren en voetgangers zijn er geen vervoersmiddelen toegestaan. Oja, een rollator mag inmiddels wel op het eiland.

We zitten uit te rusten bij Pilcher Monument en de rust wordt eigenlijk alleen verstoord door een gezin waarvan de jongen totaal geen zin meer heeft, wil eten en weigert verder te fietsen. Van ouderlijke zijde worden allerhande middelen, tot chantage aan toe, ingezet om hem van het monument te krijgen. Hier hebben wij, terwijl wij een banaan eten, ook wel een mening over en bespreken die met elkaar.

Uiteindelijk maakt het gezin/familie aanstalten te vertrekken en zegt de moeder van een van de kinderen in het Belgisch/Nederlands: "Goedemiddag, wat is het hier mooi he?" We kijken elkaar aan en antwoorden bevestigend. Deze vrouw heeft of een enorm gevoel voor humor of heeft het echt niet gehoord. Wij zullen het niet weten maar schieten wel enorm in de lach.

Terug naar het "centrum" om nog wat souvenirs te kopen en te kijken of ze het boek over "Sybil, Dame of Sark" nog hebben; Roy wil het graag weer hebben. Ik nestel me met een hapje en drankje op het terras. De hele dag prachtig weer geweest en nu vallen de eerste druppels.

Terug op het "vaste land" boodschappen doen, nakletsen over de indrukken van het eiland, eten koken en verder even niks. Morgen naar Beaucette.