Lopend windje naar Oostende

Lopend windje naar Oostende

De wind is aangetrokken de afgelopen nacht en ook nog naar een gunstige hoek gedraaid. Tijd om een stukje interval te gaan lopen om daarna de boot schoon te maken en bij een kop koffie het tij af te wachten. Dan zien we ook boten vertrekken op tijdstippen die o.b.v. het tij niet zijn te verklaren. Het intrigeert me wat dan de overwegingen zijn om te vertrekken.

Rond half een gooien we los. Voor de havenmond driemaal rood vanwege een inkomend schip. En het blijft rood. Oproep naar port patrol en die melden dat er nog een schip aankomt. Samen met een andere boot zeilen we op en neer. Na 10 minuten gaat het licht op groen. Buiten is er in geen velden of wegen een schip te bekennen.

We zeilen op met een Victoire 1122, fraai schip. De poging van hun om de genaker te hijsen gaat moeizaam, jammer want het is er een mooie koers voor. Wij rollen de Code 0 uit en meteen loopt de snelheid op richting de 7knts. Koersen als deze zijn spaarzaam, maar als ze er zijn, dan is het zo lekker zeilen met deze boot, ze laat zich optillen door de golven om er daarna af te surfen. Je hoort het boegwater bruisen, heerlijk. Zo gaandeweg tikken we ook regelmatig de 9knts aan zonder dat we nu echt veel stroom mee hebben.

In rap tempo leggen we de 26Nm naar Oostende af. Eigenlijk zouden we van de gunstige wind moeten profiteren, maar dan wordt het ook meteen een lange dag als we doorzetten naar de Roompot. Eenmaal de Belgische grens naar Nederland over betekent ook dat je weer een soort van thuis bent.

De Mercator haven, meteen bij binnenkomst aan SB, ligt vol, boten dik gestapeld. Geen behoefte daarnaast te liggen en varen door naar de marina, een sluis en drie bruggen verder. Rustige plek voor deining, maar ook uit de sfeer van de eerste haven. Iets voor een volgend bezoek om hier een plek te reserveren, zo mogelijk.

's Avonds eten we op advies van de havenmeester bij De Mangerie; hier zou je lekker kunnen eten voor een redelijke prijs, althans dat was zijn uitleg. Na een wandeling door de stad het restaurant bereikt hebbend en ook mede gezien het late tijdstip, schuiven we aan. Ergens bekruipt me al het gevoel dat iets van de suggestie van de havenmeester niet klopt. Het eten is verder ok, ware het niet dat aan enkele verzoeken, hoewel toegezegd, voorbij wordt gegaan en dat het handig is vooral een visliefhebber te zijn.

Morgen met de eerste schutting naar buiten, iets met tij enzo.

Gevaren mijlen