Motordagje naar Duinkerken

Motordagje naar Duinkerken

Een mooie zonnige dag, vrienden zijn in alle vroegte zuidwaarts vertrokken en wij wachten op het tij om noordwaarts te gaan. De laatste boodschappen halen en vooral vers stokbrood met Franse kaas als verlaat ontbijt, heerlijk!

Half een (HW -2,5) vertrekken we voor een motortocht richting Duinkerken of Nieuwpoort. Eenmaal buiten krijgen we vrij snel de stroom mee en koersen tegen de wind in naar Cape griz Nez. Op afstand is de onrust van het water duidelijk zichtbaar en niet veel later klotsen we als in een trommel rond de kaap. Daar eenmaal voorbij wordt het rustiger en zetten we koers naar Duinkerken. Gezien het aantal nog resterende dagen en het rustige weer dat is voorspeld, zijn lange vaardagen niet nodig.

Sinds deze vakantie nieuwe bootschoenen, het type waar je velen in ziet lopen, maar eigenlijk niemand wil erkennen dat ze er in lopen en toch ook zeggen dat ze heerlijk lopen. Nou, die heb ik nu ook. Het was even zoeken. Al dat gemotor zat zijnd en het ook nog eens hartstikke warm hebben, ga ik half aan de spiegel hangen, nog wel met mijn schoenen aan ter bescherming. Schiet er ineens een te water. De MOB-procedure om mijn schoen te redden komt me op het nodige commentaar te staan.

In Duinkerken treffen we een volle haven aan, boxen zijn nagenoeg allemaal bezet en boten liggen drie tot vier dik gestapeld. Toch is er een plaats waar een bord "reservé" is neergezet en verder niemand ligt. Vanaf de reeds aanwezige boten wordt ons verteld dat die plek al de hele dag vrij wordt gehouden, maar niemand weet voor wie. In een van de twee boxen leggen we aan, hoewel er een rood-wit lint aan de steiger hangt.

Vanuit het havenkantoor loopt de havenmeester mee aanschouwt de situatie en zegt dat we niet in de box kunnen blijven omdat de betreffende boot mogelijk terugkomt, maar dat we wel op de gereserveerde plek mogen gaan liggen; dat bord is er neergezet, maar hoort er eigenlijk niet te staan. Enigszins wrang is wel dat een ouder echtpaar met een J111 hier eerst was gaan liggen en daarna te horen kreeg dat ze naar elders moesten. Wij hebben in ieder geval een plek aan de steiger. Tijd om op het voordek bij de laatste zonnestralen bij te komen van alle inspanning op deze warme dag.

Gevaren mijlen