Overnachting met een bijsmaak

Overnachting met een bijsmaak

De dag heeft een zonnig begin, maar het ziet er ook naar uit dat dit de laatste droge uren gaan worden van wat belooft een nat weekend te gaan worden, een heel nat weekend. Nog even langs de watersportjuwelier en de plaatselijke bakker om dat terug te lopen naar de boot. Een wandeling die met meer stress gepaard gaat dan redelijkerwijs goed voor me is.

Lopend langs de kade zien we een boot verlegd worden. Op zich geen bijzonder beeld in een haven, echter de impact van dat beeld verandert op slag als het je eigen boot blijkt te zijn die wordt verhaald. Een brul van mij maakt geen indruk. We benen door. Een sprint inzetten heeft geen zin. Op het haventerrein houd ik de havenmeester staande en vraag uitleg van hetgeen ik heb gezien. Hij zegt dat het 12.00u is geweest en de boten dan weg moet en dat dat op alle havens geldt. Ter versterking van deze drogreden wordt aangevoerd dat hij de mensen al lang genoeg op een andere plaats heeft gehouden en ik daar weg had gemoeten. Ik leg hem, iets te nadrukkelijk wellicht, uit dat ik niet wil dat er iemand ongevraagd aan mijn boot komt. Op begrip van dit standpunt hoef ik niet te rekenen en dit helpt mij in ieder geval niet.

Bij de boot aangekomen worden we van verschillende kanten aangesproken en krijgen we uitgelegd dat het verhalen heel voorzichtig is gegaan en dat de oorspronkelijke bewoners van de ligplaats graag hun eigen plek willen. Ik zou in hun plaats hetzelfde willen. Wat mij in dit hele voorval het meest frustreert, is dat ik nog geen 4 uur geleden bij de havenmeester het havengeld heb betaald en hij met geen woord heeft gerept over een verplichte vertrektijd. Tijd om los te gooien.

Op het fokje vertrekken we richting de sluis waar we tot de volgende schutting mogen wachten. REdelijk vooraan leggen we aan om gedurende de wachttijd steeds verder te worden ingepakt. De opmerking van een van de boten die als 3e gestapeld ligt, ontgaat me. Later hoor ik dat de man het tegen de boot die naast hem wilde aanleggen had over het 31 voetertje en dat hij ergens anders moest gaan liggen. Dit terwijl we door de wind tegen de steiger werden gedrukt...

Na een drukke en volle schutting motoren we het laatste stuk van deze vakantie naar Herkingen waar mijn box vrij is. Gaan we inpakken en huiswaarts of blijven we? De keus is niet zo heel moeilijk, hoewel er aan het thuisfront wel iets geregeld moet worden.

Een mooie vakantie, soms mooie zeildagen, soms mooie motordagen, bijzondere ontmoetingen, de nodige sommetjes gemaakt, nieuwe ervaringen opgedaan maar bovenal waren de Kanaaleilanden net een Westenwind te ver.