Trage windmeter

Trage windmeter

Al enige tijd zie het schoepje van de windmeter stil staan als het minder dan 6knts waait. Een klap tegen de verstaging doet de windmeter weer tot leven komen. Maar of dat nou de oplossing is... Daarom besloten de mast in te klimmen. Een idee dat niet breed werd ondersteund. De havenmeester gevraagd mij te laten zakken als ik van boven bel.

Het gereedschap aan nylontouwtjes gebonden, voor de inbussleutel voor het losdraaien van de inbus waar het schoepenwieltje mee vastzit. Ervaring leert dat ik toch kramp in mijn handen krijg als ik bovenin bezig ben en als dingen van die hoogte vallen, blijven ze meestal niet op het dek liggen, maar gaan nog een etage lager.

De topclimber is echter een geweldig hulpmiddel om zelfstandig de mast in te klauteren. Nu er nieuwe vallen in de mast zitten is mijn zorg dat ze breken ook minder; de laatste keer dat ik de mast inklom bleek dat een deel van de val was doorgesleten. Hier kwamen we achter op het moment dat we met twee riffen uit St. Annaland weg voeren en een windvlaag kregen met daarop volgend een enorme klap. Het grootzeil kwam naar beneden. De val bleek te zijn door geschavield, iets dat tijdens de keuring niet was ontdekt. Ik denk dat mijn mazzel is geweest dat het slechte deel na de klem heeft gezeten. Een tweede val als veiligheidslijn waar je met een pursik-knoop (iets uit de klimwereld) jezelf aan zekert, kan een extra veiligheid zijn.

Eenmaal boven en wat pielen kon ik het schoepje eraf halen. Ook hier ter voorkoming van, vooraf maar een stukje nylon aangezet. Rondom het huis van het windschoepje zat wat vettigheid en vuil, mogelijk de oorzaak van het moeizame draaien. Verder was me opgevallen dat de windex ongeacht de werkelijke windhoek, zijn eigen windhoek aangeeft. Om vogels niet uit te nodigen op windex of Raymarine windset te landen, heb ik tie-wraps erop gemaakt die omhoog steken. Eentje was naar beneden gevallen, precies tussen de stangetjes van de windex, hetgeen de beperkte aanwijzing verklaarde. Het enige dat overboord is gegaan is het slangetje van de spuitbus teflonspray.

Op dit moment ben ik betrokken bij het testen van een performance monitor die o.b.v. van allerlei meetgegevens uit het boordnet en het polardiagram van de boot laat zien of je de bij die wind en windhoek ook de snelheid vaart die volgens de polar haalbaar zou moeten zijn. Een van de voorwaarden is dat er een accurate windmeting is. Nu had ik als het idee dat het niet klopte, want mijn windmeter gaf vandaag rond de 12knts aan en een collega-zeiler mat rond de 19knts. Nu is niet gezegd dat zijn meter is geijkt, maar het loont de moeite om eens een aantal windmeters naast elkaar te houden en te zien wat er wordt gemeten. Een windtunnel zou de meest nauwkeurige meting geven en ook de dikste portemonnee vragen. Kalibratie om te beginnen 30% hoger gezet.