Eerste oversteek

Eerste oversteek

Het is al enige tijd "een dingetje" om de toch naar Engeland te aanvaarden met elkaar. Hoewel ik nu al 3 jaar betrokken ben bij het zeilen, ben ik nog steeds niet de meest ervaren (of getalenteerde) zeiler. Actief meehelpen lukt en vind ik leuk, maar om de oversteek naar Engeland te wagen voel ik mij niet stevig genoeg. Ook al heeft de schipper dit vele malen en ook solo gedaan, je wilt toch dat je in staat bent om in geval van nood de boot (en de schipper) netjes aan wal te brengen. En het oversteken van drukken shipping lanes....... best spannend. maar toch ingestemd met de tocht naar Engeland, ook gezien het vooruitzicht om samen lekker in Engeland met vakantie te zijn. Tot zo ver de anticipatie van mijn kant.

In overleg had de schipper het plan opgevat om vanuit Oostende over te steken, ipv de Roompot om het de oversteek wat simpeler en korter te maken. Een goed plan! Gezien de windrichting en locatie van oversteek kunnen we het dan in een dagtocht doen. Zo gezegd, zo gedaan. Na een prachtige zeildag van Breskens naar Oostende en een uitdagend festival in Oostende om half 5 de wekker gezet om naar Ramsgate te gaan. Het weer was goed, de windrichting ook, dus geen vuiltje aan de lucht. Met gezwinde spoed de boot losgegooid en het nog nieuwe grootzeil gehesen. Terwijl ik dat sta te doen, voel ik hoe mijn maag zich omdraait. En we zijn nog niet eens buitengaats. Wat het ook is (spanning? iets verkeerds gegeten? de takkeherrie van het dance festival in Oostende?) zeeziekte kan het niet zijn als je nog in de havenmond bent. Dus mij netjes van mijn taken gekweten en we zijn al snel op weg naar de UK.

Echter, de misselijkheid en dufheid houdt aan en als een hoopje ellende op de kuipbank, bij een stralende zon en prachtig zeilweer. De schipper is zo lief om mij naar bed te sturen "ga maar liggen, ik kan het ook alleen aan". Twee uur gelegen, en de schipper maakt hele goede vorderingen, zo blijkt als ik boven kom met een wit bekkie. Goede wind en dito snelheden. Nog steeds niet fit, word ik weer naar beneden verwezen. Nu echt 2 uur geslapen en om 10.00 uur dan toch eindelijk een beetje ok, en naar boven. De helft van de reis hebben we er dan al opzitten! Ik geloof niet dat dit geldt als een oversteek maken als je de helft ervan in je bed ligt ;-)

De wind blijft heel fijn meewerken, halve tot ruimer dan aan de wind, en we houden de vaart er goed in. De drukte van de vaarroute valt me ontzettend mee. Waar ik verwacht had dat we echt gaatjes moesten zoeken om over te steken tussen de zware beroepsvaart, was het eigenlijk zeer relaxt. Slechts 1x onze koers iets moeten verleggen om met respect voor omvang en snelheid een groot vrachtschip te omzeilen........ al snel zien we de Engelse kust voor ons opdoemen en is het laatste stuk op de motor zo gepiept.

Terugkijkend is het zo veel rustiger dan ik verwacht had: de weidsheid van de zee, de leegte om je heen en niet heel veel golven. Maar met name.... zo veel minder vrachtschepen dan gedacht. Eigenlijk niet zo spannend. Ook het niet meer zien van enig land is niet beangstigend, want ik wist niet van te voren hoe ik dit zou vinden.

Wat heeft het dan van te voren zo spannend gemaakt? Buiten het niet competent genoeg zijn om de boot zelf te kunnen schipperen? Ik denk dat alle vakanties in Engeland, Schotland en de Nordics als kind, waarbij ik altijd ontzettend zeeziek was, en ik de overtochten niet als heel leuk heb ervaren absoluut een bijdrage heeft geleverd aan het niet zo heel enthousiast zijn over het vooruitzicht.

Hoewel ik mij realiseer dat ik slechts de helft heb meegemaakt, en dat we door timing en het fijne weer een hele soepele overtocht hebben gehad, met dank aan de planning van de schipper, zie ik de volgende overtocht met veel meer vertrouwen tegemoet. Hoewel de nietigheid van een zeilschip op volle zee en de enorme kracht van het water mij altijd ontzag zal blijven inboezemen.....

Gevaren mijlen