Boot weer te water

Boot weer te water

Het is een druilerige dag, de treinen hebben vertraging, daarom komen we (Arjen en ik) wat later dan gewenst in Herkingen. De boot is al buiten gelegd en als we komen aanrijden, dan is het ook wel weer een plaatje om haar zo te zien glimmen. De laatste dingen gaan van boord, maken we de mast klaar (denk aan de verlichting...) en dan kan ze richting de kraan. Hier nog even het allerlaatste restje antifouling uit de pot geperst om de plaatsen waar de stempels zaten te doen en even later ligt ze in het water. De mast wordt erop gehesen en we kunnen verder met optuigen. Het stellen van de mast komt later wel. Voor nu staat ie vast.

Na de impeller te hebben geplaatst -handig om je tijdig te realiseren dat als je de deksel eraf haalt, er koelwater uitloopt- de motor voorgegloeid en met het indrukken van de startknop, sloeg de motor ook direct aan. We besluiten richting box te gaan en daar in rustig aan verder alles op zijn plaats te krijgen. Behalve dat we uit ons hemd waaien, ook wel weer een bijzonder gevoel om te varen.

In de box aangekomen beginnen we om de lijnen m.b.v. de muislijntjes weer door de mast te halen. Hier blijkt dat metselaarskoord niet zo sterk is als het een winter in de mast heeft gezeten; er breken er een paar. Zonder bootmansstoel is er weinig beginnen aan, dus op naar de winkel. Omdat we de grootzeilval niet kunnen hijsen, besluiten we terug te varen en te vragen of we (ik) met gebruikmaking van de kraan de lijnen weer in de mast mogen krijgen. Hoewel het druk is, hang ik een poosje later in de kraan. Ik vind dit best spannend, want behalve dat ik een meter of 14 boven de boot bungel, waait het ook en dat maakt het een stuk moeilijker om aan de mast te werken. Uiteindelijk zijn alle vallen op de juiste plaats en sta ik weer veilig op de grond.

Ondertussen is de zeilmaker met de nieuwe genua gekomen. Het zeil ziet er oogverblindend wit en knisperend uit. Na het hijsen, blijkt het voorlijk een 30cm te lang!? Na te zijn bekomen van de eerste verbazing zit er niks anders op dan het zeil weer op te vouwen en de maat nogmaals te nemen en te controleren met de eerder genomen maten. Jammer dat we het vandaag niet kunnen proberen; bij 17knts wind zou in theorie ook met dit zeil (135%) nog gezeild kunnen worden.

Als laatste stellen we de mast. Dit blijft een klus van meten en vooral veel geduld. Uiteindelijk staat ie recht, maar heeft nog (iets) te weinig bend. De verstaging staat strak, strakker dan vorig seizoen. Bij het hijsen van het grootzeil is het nog wel spannend of de door mij verbeterde lattenwagens ook een verbetering zijn. De diameter van de wieltjes is vergroot (nieuwe waterbestendige teflon wieltjes gemaakt en die op de karretjes gezet) , waardoor de kar vrijloopt van de binnenzijde van de mastgleuf.

Wordt vervolgd.