We komen in Londen aan!

We komen in Londen aan!

We gingen naar bed toen het windstil was geworden na de 28knts die er 's middags op de klok hadden gestaan. Dit was dan nog in de haven. Als ik om vijf uur wakker word, dan hoor ik het gieren van de wind langs de masten en verstagingen.

De windverwachting is ZW 4-5Bft ruimend NW 4-5Bft met uitschieters naar 6Bft en later afnemen naar 3-4Bft Nog voordat we goed en wel buiten zijn, steken we twee riffen. We hebben het tij mee en de golven tegen. We stuiteren behoorlijk, als er al aangroei onder de boot zit, dan hebben die nu zeker hoofdpijn. De boot doet het goed, ik heb het minder naar mijn zin. Dit komt vooral door de wetenschap dat het de komende uren ook zo blijft. We overleggen met elkaar en besluiten door te gaan terwijl het water met bakken over het voordek komt. De grijze lucht maakt plaats voor een waterig zonnetje dat steeds meer aan kracht wint.

Het stuk noordwaarts is goed bezeild, maar de slag richting Princes Channel ligt pal tegen de wind in. We maken lange slagen, maar door de ons tegemoetkomende stroom, vorderen we maar matig. Ondertussen zien we dat de stagen van het onderste wand aan de lij-zijde slap hangen. Aan mij de twijfelachtige eer om te controleren of de spanners verder kunnen losdraaien en te borgen ter voorkoming dat de spanners dat eventueel gaan doen.

Gewapend met splitpennen en gereedschap schuiffel ik naar de verstaging. Dit doe ik aan lij terwijl het water door het gangboord stroomt. Als de spanner iets is aangedraaid, splitpen erin, naar binnen toe en ditzelfde kunstje aan de andere kant doen. Dit alles doet mijn maag geen goed en voel me wat katterig worden. Dat is lang geleden. Tijd om een Mercalm te slikken, een Franse zeeziektetablet, en een poosje te gaan sturen. Hierna gaat het beter.

De wind is ons niet gunstig gezind, want elke wind shift die er is, maakt het Princes Channel alleen maar minder bezeilbaar. Gelukkig is het niet druk met vrachtverkeer waardoor we door het kanaal kunnen kruisen.

Net na het Princes Channel passeren we de enorme Shivering Sands, enorme bouwwerken uit de Tweede Wereldoorlog. Lees verder op Wikipedia: Maunsell Forts.

Om naar Londen via de Theems te gaan, is het nodig dat in één getij te doen (en dat getij ook mee te hebben...). Onze hele zeilplan was daarop gebaseerd; een tussenstop in Queenbourogh of Shoeburyness is slecht het verplaatsen van ‘de pijn' omdat het getij of in de nacht of in de namiddag, begint mee te lopen. Deze tijd verplaatst zich weliswaar naar later, maar zolang hebben we geen vakantie. Als je ruimer de tijd neemt, dan kun je met het getij meer naar een van de genoemde plaatsen, daar overnachten en dan de volgende dag verder. De dag verwaaid en het tijdstip dat we weer in NL moeten zijn, was bepalend om door te zetten en zoals de Engelsen met dit weer doen, de motor aanzetten om de boot hoger aan de wind te laten lopen en snelheid te maken en houden.

Uiteindelijk is daar dan toch het moment dat we de Theems opvaren. Een lange tocht van zo'n 45Nm tot de London Bridge ligt voor ons. Het eerste stuk voert langs een industriegebied en vinden we saai om langs te varen. De drukte waar over wordt geschreven, valt erg mee; nauwelijks vrachtverkeer en al helemaal geen pleziervaart. Hoewel, verderop zijn er haventje, veelal morings, waar bootjes aan zijn afgemeerd. Daarbij er dan ook nog de stukken die droog vallen. De kaart geeft aan dat sommige meer dan 3 meter droogvallen. Het wordt ook tijd, nu we een voorzichtige inschatting kunnen maken van de ETA bij de London Bridge, om St. Katharina Marine te bellen voor een plek. Die hebben ze wel, maar na 20.15u draaien ze niet meer. Wat??? HW is om 22.00 en volgens de kaart kan je erin HW-2 tot HW+1,5 Dit is bizar. Dan blijkt dat ze maar tot 18.00u werken en er toevallig vandaag nog iemand is tot 20.15u. Heel verwarrend allemaal. Eenzelfde verhaal geldt voor Limehouse Marina. Zou toch erg prettig zijn als ook dat ergens wordt vermeld. Misschien dat mensen het hier vinden... Tip: bel van te voren naar een haven en vraag tot hoe laat ze de sluis bedienen.

Aan een morings vinden we geen optie, gezien de drukte en het mogelijk droogvallen en van de twee havens die we nog bellen, blijkt alleen South Dock Marina zich aan de HW-tijd te houden; daar kunnen we tot 23.30u terecht. Met een opgelucht gevoel varen we door, we moeten er niet aan denken dat dit hele stuk is afgelegd en dan nergens terecht kunnen. We zijn ondertussen ook best moe. Hebben nu wel stroom mee. Je hebt nl. niet direct bij Sheerness de stroom mee, dat duurt nog tot Holehaven Creek voordat ie mee te lopen.

Om 21.40u is dan toch de Thames Tidal Barrier in zicht. Langs de kant staat een bord dat je die moet oproepen en nadat te hebben gedaan krijgen we een doorgang aangewezen, worden de lichten op groen gezet en varen we London binnen. We hebben het gehaald. Nu door naar de marina. Ondertussen passeren we ook de nul-meridiaan en ben ik weer op het westelijk halfrond. Als je op de Theems vaart, dan zou een stukje van oost naar west kunnen slingeren omdat de Theems die overgang een paar keer passeert. Dit is op het stuk Blackwall Reach.

Al kletsend over de indrukken, varen we de marina voorbij... Terug, oproepen, geen antwoord. Shit! Wat nu weer? Gelukkig is er een afzetsteiger voor de rivierboot, want de wal is best hoog. Bij het havenkantoor staat een alternatief nummer en daarmee is de sluiswachter bereikbaar. Een allervriendelijkste man komt ons tegemoet en verexcuseert zich dat hij niet aanwezig was.

Onderstaande track laat zien hoe we door de stroom werden teruggezet tijdens het kruisen.

Log: 1190.2Nm (gevaren: 83.4Nm)