Proseccodames onder zeil

Proseccodames onder zeil

Als ik net koffie aan het zetten ben, verschijnen Eelco en José aan boord. Ze hebben een cadeautje voor. Helemaal verrast en erg leuk om te krijgen, vooral omdat het ook onverwacht is.

Van het zeilgezelschap komen vandaag drie van de vier dames aan boord, van een ken ik haar zeilervaring en van de andere twee weet ik dat ze tot op zekere hoogte eens eerder op een boot zijn geweest. Het wordt duidelijk als de dames de steiger af komen en aan boord stappen. Dapper stappen ze aan boord, eerst de tassen aanreikend en dan via de preekstoel het dek op. Wat onwennig lopen ze richting kuip. Eerst maar eens acclimatiseren bij een kop koffie en slagroomsoesjes.

Op verzoek eerst iets verteld over het leggen van een mastworp en een halve mastworp met slipsteek (zo'n knoop waarmee je een stootwil aan de reling kunt hangen). De mastworp is een beetje goochelen, maar het gaat heel goed. Dan nog een rondje over de boot om ze wat vertrouwd te maken met wat je zoal tegenkomt aan boord; iemand moet toch straks het grootzeil hijsen...

Nog wat laatste opmerkingen over het varen onder helling en dat tassen op banken dan niet de meest ideale plaats is en dan kunnen we weg. Min of meer gelijktijdig met de L'Esprit vertrekken we richting geul. Met een zuidelijke wind, kracht 2-3, lijkt dit ideaal voor een rustig zeildagje.

Zeil gehesen -best zwaar-, fok uitgerold en motor uit. De lange broeken zijn gewisseld voor de korte variant en hier en daar wordt gesmeerd. Zo zeilen we achter elkaar aan tot er vanaf de andere boot wordt gebeld dat hij nog wat voor me heeft. We manoeuvreren de boten naast elkaar en met een goed gemikte wordt verschijnen er twee pakketjes rubber in de kuip

De koers is voordewind geworden ondertussen en een van de dames staat aan het roer en doet erg haar best de boot niet te diep te varen, wat erg goed gaat. Ondertussen verschijnen er weer allerlei heerlijkheden uit de keuken.

Na de Veermansplaat in westelijke richting langs Ouddorp. de L'Esprit loopt op ons uit, hetgeen niet verwonderlijk is. Benieuwd hoe dat met de komende clubwedstrijd gaat. Gezien de regelmaat waarin het resultaat van vorig jaar wordt aangehaald, lijkt een revanche in aantocht.

We gaan steeds hoger aan de wind varen. Boot loopt lekker en wordt strak gestuurd door een van de dames. Ook zij houdt de boot strak op koers. De wind doet ook nog een duit in het zakje om de boot lekker op een oor te laten lopen. Het onder helling varen wordt als onwennig ervaren. Het is zoeken naar een plek waar comfortabel kan worden gezeten. Iets dat niet meevalt gezien de grootte van de kuip en de schoot die er dwars doorheen loopt.

Gelet op de tijd beginnen we aan de terugtocht. Voor Brouwershaven langs richting het hoofdvaarwater. Korte broeken worden verwisseld voor de lange variant en de de zomerhesjes voor shirts met lange mouwen. Nog even een stukje zelf kruisen om daarna het roer over te geven. Het blijkt dan niet mee te vallen om de combinatie hoog aan de wind en snelheid met elkaar in balans te brengen en houden. Mooi om te zien dat er genoten wordt en zij steeds meer zin krijgen in het Griekenland-avontuur.

Als laatste voor het invaren van de geul, hoewel bezeild, de zeilen strijken en dan richting box. Tijd om af te tuigen en aan de prosecco te gaan. Met drie vrouw (!) en een man, is die fles zo leeg, Stress in de kuip; het is de enige fles. In Griekenland maar iets meer inslaan :) Ik vond het in ieder geval heel leuk de dames aan boord te hebben en wens ze een prachtige zeilvakantie toe met steeds voldoende water onder de kiel.

Na afscheid te hebben genomen en de dames een geweldige zeilvakantie te hebben gewenst, verplaats ik richting de A-steiger om daar nog even na te kletsen over de ervaringen van vandaag, maar vooral dat we eigenlijk wel heel lekker hebben kunnen zeilen. Bij een glas besluiten we gedrieën te gaan eten. Gezellig! Eerste poging bij de camping. Deze is dicht?! Het seizoen is nog niet eens voorbij. Dan maar richting Bolbaken. Wel opvallend dat de gedachten hierover gelijkluidend zijn.

We zitten een poosje buiten, te kijken naar de prachtige luchten die zich aan het ontwikkelen zijn. De rolwolk ziet er indrukwekkend uit. Foto's worden genomen, het flitsen wordt met een veelvoud aan lichtflitsen beantwoord. Heel indrukwekkend. Nog voordat het hoofdgerecht goed en wel op tafel staat, vallen dikke druppels op ons neer. Een sprintje naar binnen voordat het echt losbarst. Dit duurt ook niet lang meer terwijl het blijft bliksemen. Later hoor ik op de radio dat er 800 lichtflitsen per 5minuten zijn geteld. Best veel.

Verschillende boten komen de haven invaren. Welke zekerheid zou je ontlenen aan het liggen in de haven t.o.v. het liggen aan een eiland? We filosoferen er wat over en verder dan de schijnzekerheid van de haven, komen we niet.

Huiswaarts rijdend flitst het rond me heen, spannend, maar ook best eng op momenten. Eenmaal in het Haagse regent het zo hard, dat met de ruitenwissers op volle toeren er nog steeds geen hand voor ogen te zien is. Stapvoets rijdend bereik ik de parkeergarage en eigenlijk wel blij thuis te zijn.

Gevaren mijlen