Varen in de mist

Varen in de mist

Na een paar roerige dagen, misschien wel weken, vandaag besloten de boot op te zoeken. Roy een sms gestuurd om mee te gaan. Na hem te hebben opgehaald, door naar Herkingen. In Den Haag e.o. is er al een paar dagen een blauwe vrieslucht. De bomen zijn van rijp voorzien en het weer nodigt me uit om naar de boot te gaan. Dit zijn voor mij ook de dagen dat ik weet waarom ik mijn boot in het water heb gelaten. Regelmatig dat ik in de watersportbladen de verhalen lees en foto's zie van de mensen die vol verve vertellen over het genieten van de vrieskou en mooie luchten. Het naderen van Herkingen deed vermoeden dat het allemaal wat mistiger was, dan vanwaar we vertrokken. Gelukkig is er aan boord een kachel, gas om koffie te maken en een hart-versterkertje.

Het uitzicht over de haven naar de Grevelingen was mistig met een waterig zonnetje dat door de mist heen wilde prikken. Het voelt ook goed om weer aan boord te zijn. In de afgelopen weken was er weinig ruimte om naar haar toe te gaan. Zeker omdat ze voor het eerst in het water blijft, het ook al gevroren heeft en ik ook nieuwsgierig ben hoe vochtig e.d. het binnen is. Ik heb een luchtontvochtiger geplaatst, zo'n elektrische, maar bij binnenkomst bleek de bak vol water te zitten en dan schakelt tie uit. Terwijl ik wel de instructies heb opgevolgd om het water via een overloopslang weg te laten lopen. Roy wilde het water net weggooien en gelukkig zag ik op tijd dat er een rubber dopje mist en dat in de waterbak bleek te liggen. Hij koude handen en niet zo blij.

Koffie gezet, motor aan en omgekleed. Was blij verrast dat de motor, toch enige tijd niet gedraaid, na het voorgloeien direct aansloeg. In de haven was het zicht redelijk, maar in de geul kon ik niet eens de volgende paal zien. Gelukkig helpt de gps, maar ik vond het een rare gewaarwording dat ik niet recht door de geul stuurde, maar van links naar rechts ging. Dan is zo'n geul ineens erg smal en is nauwkeurig op het kompas sturen een vereiste.

Eenmaal buiten de geul had Roy bedacht om op de Mosselplaat aan te leggen en het gevoel te ervaren als enige boot op het eiland te zijn. Doorvarend trok de mist ook op en bleek dat we niet de enige waren met dat idee. Dan en rondje om het eiland met de helmstok in de ene hand en koffie + scheepsbitter in de andere hand.