Aankomst in dichte mist
Pagina uit het logboek van Uisge Beatha
- 4 min.
- nov 5, 2024
- Logboek
- Tochten
- aug 18, 2012
Een opkomende mist maakt van een zonnige ochtend een heel kleine wereld.
Aankomst in dichte mist
Het was wat laat gisterenavond en het kostte enige moeite om op te staan. Hoe laat moest ik ook alweer weg? 08.30u CEST. Ok, dan heb ik nog iets meer dan een uur om klaar te zijn voor vertrek.
Zodra ik de motor in zijn achteruit zet, trilt de hele boot en ga ik maar nauwelijks achteruit. Wier in de schroef? Keertje vooruit, achteruit en dan is het trillen minder maar nog niet over. In Dielette het water in om te kijken wat er aan de hand is. Voor nu vind ik het ok.
Buiten de havenhoofden pakt de stroom me meteen op en is het verschil tussen de snelheid door het water en de snelheid over de grond 3kn (zie ook de foto waar een vissersboei onder water wordt getrokken). De 15Nm van Carteret naar Dielette met een nu al brandende zon een lekker stromend tochtje. Ik moet uiterlijk HW +3,5u binnen zijn omdat ik anders de drempel niet meer over kom.
Met nog een uur te gaan daalt de mist, die ik al een tijdje in het noorden zag hangen, als een deken over me neer. Zicht is teruggebracht tot een meter of 100. Alle voorbereidingen had ik al getroffen en omdat er toch geen wind staat kan ik me volledig op de omgeving concentreren. Op Ch82 is het druk verkeer van schippers die melden in dichte mist terecht te zijn gekomen. Ik besluit Jersey Coastguard op te roepen met de vraag wat hun verwachting voor het komende uur is. Zij willen weten waar ik vandaan ben vertrokken. Gegevens doorgegeven en hoor daarna dat het het komende uur nog verder dichttrekt. Lekker is dat in onbekend gebied. Radar???
Straks sturen op de waypoints en turen naar wat ik rond me heen zie en hoor. Misthoorn ligt ook al klaar. Een van de laatste waypoints ligt naast de west kardinaal en ik kan de koers verleggen naar de lichtenlijn van de ingang van de haven. Tot ik voor me ineens een gevaarte zie opdoemen. Ik schrik me de tandjes. Dit blijkt een van de onverlichte en ongemarkeerde cassions te zijn waar de pilot over schrijft.
Onder de kust lijkt het iets lichter dan meer naar buiten. Verschillende vissersbootjes zie ik in- en uitvaren. Daarmee zijn de lichten van het havenhoofd ook zichtbaar en lukt het om probleemloos de haven in te varen, hoewel een beetje een slingertocht wijst het zich vanzelf. Opgelucht dat ik binnen ben.
De passantensteiger biedt nog een lege box. Die is voor mij. Van de boot twee boxen verder komt er al iemand aanlopen. Ik zeg dat het ook Nederlands is om elkaar te helpen met aanleggen. De man antwoordt dat dat zo is, maar dat hij ook mijn solovlag had gezien. Het werkt!
Duikkleding aan (zwembroek en duikbril) en het koude water in. Om de mantel van de klapschroef zit een hele bos wier. Met een mes alles schoongemaakt. Weer boven vraagt de buurman of hij kan helpen; hij is duikinstructeur en heeft een duikset bij zich. Het is al opgelost. We kletsen nog even ik word uitgenodigd voor een kop koffie.
Dit stel heeft het huis verkocht en hoewel nu nog werkend gaan ze volgend jaar op pad, eerst richting Middellandse Zee om later wellicht richting Brazilië te gaan en dan naar de Carribean over te steken. Tja, ik moet/mag nog een paar jaar...
Zon en mist wisselen elkaar af. Raar en onbestendig weer. Besluit een eind te gaan wandelen, o.a. richting de kernncentrale om vandaar via een klim bij een landweggetje te komen die me naar Flamanville leidt. Schitterende natuur, de typisch Franse huizen met hun dikke muren, in slaap gevallen straatjes, heerlijk om hier doorheen te kunnen en mogen lopen. Op mijn wandeling ook die cassions zien liggen. Wat een object, dat ze dat onverlicht en onbeboeid laten.
Na een uur of twee weer terug in de haven. Hier is wel een wasmachine die het doet, dit i.t.t. in Carteret die vernield was. Mooie gelegenheid om de was te doen. De stapel ik weer behoorlijk gegroeid. Om de tijd van de was te doden nestel ik mij met een boek in de kuip. Net begonnen in De Vrije Wil Bestaat Niet van Victor Lamme. Nooit geweten dat slaapwandelaars moorden kunnen begaan en zich daar niets meer van herinneren terwijl hun partner dan bebloed en dood elders ligt.
's Avonds bij het eten sommen zitten maken voor de 18Nm naar Alderney. Maandag is het springtij. Beetje afhankelijk met welk gemiddelde ik reken, doe ik er tussen de 3,30u en 2,15u. Ik verwacht geen gemiddelde van meer dan 8kn over dit stuk te maken, vooral ook omdat er nauwelijks wind is voorspeld en alles op de motor gaat.
Gevaren mijlen
Logboek begin | 1104,4 Nm |
---|---|
Logboek eind | 1116 Nm |
Afgelegde afstand | 12 Nm |
Gerelateerde artikelen
Blauwe romp schilderen
Het schuren van de romp van Uisge Beatha is achter de rug en kan worden begonnen aan het......
Lees verderBlauwe romp schuren
De gelcoat van de romp is zodanig verkrijt dat herstel van de blauwe kleur alleen nog door......
Lees verderDeel deze pagina
Logboek Categorieën
- General 69
- Te water lating 6
- Motor 33
- Zeilen 168
- Binnenboord 27
- Logboek 345
- Onderhoud 92
- Statistiek 9
- Tochten 260
- Hardlopen 21
Reacties