Verwarrende tocht - 5

Verwarrende tocht - 5

Na het ontbijt nemen we afscheid van Clara en Gert: als de plannen dan zo wijzigen, dan gaat ineens alles op de schop. Zij een familiedag en wij gaan motoren richting Katse Veer. Net als je denkt dat je alle motorproblemen hebt gehad, klinkt ineens een luid gepiep. Het dashboard vertelt me dat er een koelwaterprobleem is. Motor uit en drijven gezellig verder. Gelukkig is er geen wind en hebben we alle ruimte.

Ik start de motor en stationair varen we naar de steiger van jachthaven. Motorruimte open en dan? Om het koelwater te controleren moet de dop van de radiateur af, maar die gloeiend heet. Tijd om te zoeken of ik langs een van de leidingen koelwater zie of er dat er ergens een plas ligt. Geen van beide is het geval. Natte doek gepakt, extra handdoek om mijn hand en arm om zo de dop los te draaien. Enig gesis en dat is het, helemaal leeg. Verbijstert vraag ik me af waar de inhoud is gebleven terwijl ik op zoek ga naar een jerrycan koelwater. Weet niet waarom ik deze aan boord heb gelaten, maar ben er nu erg blij mee. Bijna een liter kan ik bijvullen. Nog steeds vol verbazing waar dit is gebleven. Zoveel lucht in het systeem? Een defecte intercooler? Dat laatste mag ik hopen van niet. Opnieuw de motor starten, wachten en het koelwaterniveau controleren. Dit blijft gelijk en besluiten verder te varen.

Bij de sluis aangekomen krioelt het van de boten die allemaal een plekje in de sluis willen en niet nog een schutting willen wachten. Beetje persen met verbale hulp van de sluisstewards liggen we allemaal binnen en schutten we redelijk snel naar de Oosterschelde. Nog even een check naar de status van de Grevelingensluis, hoewel we niet besloten hebben al dan niet door te varen, vind ik dit toch een van de onzekere sluizen in het Deltagebied. Recentelijk dat de deuren niet dicht konden met alle gevolgen van dien.

Zo waar trekt de wind aan en kunnen we nog even heerlijk op de Oosterschelde zeilen voordat we de Keeten invaren en de wind er in zijn geheel uitloopt. We motoren verder naar St. Annaland, de haven die vanaf Herkingen zo dichtbij lijkt, maar met de auto ongeveer 45minuten rijden is. We dubben met elkaar nog even over een mooring of anker, echter de weersvoorspelling belooft ons het nodige onheil. Een havenplek lijkt daarom behaaglijker. Voor het invaren van de haven nog wel meer dan verwondering over loszittende minderjarigen zonder zwemvest in rubberboten die op hoge snelheid heen en weer schieten. Begrijpen later van de havenmeester dat de waterpolitie hier met regelmaat de ouders op forse boetes trakteert.

Wellicht op een later moment eens peddelen door het gebied rond St. Annaland, want als ik de folder mag geloven ligt daar een indrukwekkend natuurgebied waar je met de vloedstroom in kunt varen om je later met de ebstroom kunt laten meevoeren terug naar de haven. Een ander nieuwtje dat wel enige verwondering oproept is de hoeveelheid water die er per 24u het Deltagebied in- en uitstroomt: 800 miljard liter. Een onvoorstelbare hoeveelheid.

Gevaren mijlen