Guppy op zee

Guppy op zee

Het petekindje van Geeske, een enthousiast zeilster in open bootjes, wilde heel graag "op een grote boot" mee. Nu haar familie regelmatig in de buurt van Boulogne verkeert, is een ritje met de auto naar Duinkerken zo gemaakt. Dus werd Guppy vrijdagavond in de haven van Duinkerken afgeleverd. Voor het afscheid nemen we nog een glas aan boord, krijgt de zeilster een stoere cap met daarop "Crew", valt een telefoon overboord die stuiterend in de haven verdwijnt, en gaat de rest van familie terug. Oja, het is op dat moment 7 meter diep...

Eerst eens tijd besteden om te wennen, uitleg te geven en haar kooi voor de nacht te wijzen. Heel spannend allemaal, ook voor mij. Ervaar het ook als een enorm vertrouwen in mij, in ons, om de oudste dochter mee te laten varen. Het tijdsbesef van een uur of acht op zee, die is er nog niet. Wat er wel is dat het vertrek morgenochtend om 06.30u erg vroeg is. Om er een feestje van te maken gaan we eten bij het restaurant aan de haven. Aan een stuk door kletst ze over van alles en nog wat. Iets wat we niet helemaal herkennen, maar bijzonder gezellig is. Geamuseerd geluisterd naar de wereld van tieners.

De wekker gaat om 05.30u, een slaperig koppie uit de slaapzak met een blije lach. Ze heeft er zin. Een licht ontbijt, boterhammen voor onderweg en biscuitjes onder handbereik. Warm aangekleed en en zwemvest om vertrekken we. Er staat 9 knopen wind uit zuidwestelijke richting. Binnen de havenmond hijsen we de zeilen en gaan zeilend de havenmond door.

Eenmaal de haven vrijgevaren verleg ik koers in westelijke richting en beginnen te kruisen. De wind neemt toe en ruimt naar west. Geen fijne koers en ook wind tegen stroom. Dit maakt het er niet rustiger op.

De zee wordt knobbeliger, de wind neemt toe en ik zie Guppy stiller worden. De boot snijdt hobbelig door het water als de wind aantrekt. We gaan een paar keer overstag om koers richting Calais aan te houden. Ondertussen maak ik in mijn hoofd sommetjes over de tijd dat we de stroom mee hebben en hoe zich dat verhoudt tot de tijd dat we Cape Gris Nez zijn. Dit gaan we niet op tijd halen.

D'r zit weinig anders op dan de genua in te rollen, grootzeil strak in het midden en op de motor er bijna tegenin. Door druk in het grootzeil te houden liggen we iets stabieler. Guppy wordt hangerig, heeft het koud en geen trek. Begin van zeeziekte. Geeske pakt de slaapzak van binnen en maakt thee. Samen zitten ze tegen elkaar gekropen op bank. Sturen zou een oplossing zijn, maar ze wil blijven zitten. Het heeft ook wel iets vertederends. Helaas is Geeske daarmee ook tot de bank veroordeeld.

Net voorbij Calais zie ik het rafels in het water toenemen, tegengestelde stromen die elkaar ontmoeten. Nog even door de wasmachine - waarbij Geeske ook weer wat stuur ervaring kan opdoen op zee - voordat we rond het middaguur Cap Gris Nez ronden en genua kan worden uitgerold. De motor kan uit terwijl de boot zich op haar zij legt en snelheid maakt. Langzaam aan wordt het comfortabeler.

Als de zon in kracht toeneemt gaat iedereen zich ook beter voelen. Aan de lage kant is het zicht op land. Terwijl ze ook aan de lage kant komt zitten, een been aan iedere kant van de scepter, bungelen haar zeillaarsjes boven het water en soms erin. Laarzen en sokken gaan uit en blote voeten spetteren door het water. In de verte spotten we zeehondjes. De katterigheid is op slag verdwenen. We hebben nog een paar heerlijke zeiluren tot Boulogne, de dames genieten. Guppy heeft weer gezellige praatjes en staat stoer achter het stuur met mij.

Na het invaren van de havenmond strijken we de zeilen en bellen de familie. Veilig leggen we aan. Guppy vond het lang en zegt niet weer zo'n lange tocht te willen maken. Heeft vooral van het laatste stuk genoten en ik/we hebben genoten van de ervaring. Tijd voor een glaasje prik.

 Meer foto's in het album

Gevaren mijlen

Logboek begin	516,4 Nm
Logboek eind	564,7 Nm
Afgelegde afstand	48 Nm