Gecorrodeerde uitlaatbocht

Gecorrodeerde uitlaatbocht

Dat de warmtewisselaar vol zat met aangroei, dichte buisjes, aangroei, was aanleiding om ook de elleboog van de uitlaat los te halen om te zien wat ik daar zou aantreffen. Dit begint met het losdraaien van een viertal moeren waarvan er twee op een plaats zitten waar geen dop- of ringsleutel goed passend op te krijgen is. Wel op de bovenste, een is los te krijgen en de ander? Daarvan breekt het schroefdraad dat in het spruitstuk zit. Drie van de vier moeren muurvast door het voortdurend opwarmen en weer afkoelen. "Tom Poes, bedenk een list!".

Het advies was om te beginnen met inspuiten met kruipolie en dat zien of met een passende sleutel de moeten loskomen. Dit gaat er wel van uit dat er enige ruimte is om een slag te maken. Mij bekruipt dan altijd het gevoel dat ik zoveel kracht zet dat er iets breekt, al was ik het zelf maar. Volgend op de kruipolie is het proberen te draaien van de moer door een scherpe beitel schuinweg ter linkerzijde op de moer te plaatsen en dan met een hamer er stevig op te slaan. Gezien het de kans op beschadiging en toch ook enige zorg dat dit tot meer schade leidt, besloten hier hulp bij te vragen.

Op de haven heerst onrust, de temperatuur is gestegen, het is een buitengewoon aangename dag. Wij begeven ons de kajuit in en na een paar subtiele pogingen met steek-, dop- en pijpsleutel, komt er grover geweld aan te pas. De slechts bereikbare moer van de elleboog krijgt een behoorlijke hoeveelheid klappen te voortduren, maar deze weert zich kranig, te kranig. Maar na drie kwartier is de moer gebroken en kan deze van het schroefdraad worden gehaald.

Three down, one to go. De moer linksonder is iets beter bereikbaar, maar ook deze zit muurvast en ondergaat het zelfde proces. Hier duurt het iets korter voordat de laatste moer van de elleboog van de uitlaat loslaat. Tussentijds is valt nu meer op dat er twee scheuren lijken te zitten in het huis van deze elleboog. Het kost weinig moeite de hoekstukjes ols te halen. Het huis is van gietijzer. Zoals misschien nog van de vroegere natuurkundeles bekend bij de proef van het verwarmen en afkoelen van balkje staal waarbij er haaks op het balkje ene gietijzeren pen was geplaatst, de gietijzeren pen op spanning werd gehouden door het draadeind op het balkje aan te draaien en dan ineens het balkje af te koelen waardoor er zoveel spanning op de pen ontstond dat deze uit elkaar spatte. Dit is ook wat er hier gebeurd lijkt. De hoekstukjes laten een verkoold breukvlak zien wat duidt op een al eerder ontstane breuk. Maar hoe?

Zodra de uitlaat elleboog eraf is, wordt duidelijk dat ik op tijd ben met het verwijderen van deze uitlaatbocht, want hij blijkt kuis verrot te zijn aan de onderzijde. De stukjes gietijzer zijn tot kool verworden en dat hield het dicht, maar duidelijk is wel dat je niet op zee, of open water, wilt dat het water door het gat ineens de motorruimte ingutst en je niet zomaar een verbandje op dat gat maakt. Les, vertrouw op je gevoel, als de aangroei op de warmtewisselaar er zit, controleer dan ook de uitlaatbocht.

Bij het schoonmaken van de pakkingen lijkt het wel als er een eerdere pakking heeft gezeten die niet goed is weggehaald bij repartiewerk aan de uitlaatbocht. Hoewel dit speculeren is, heeft het er alle schijn van dat de gietijzeren uitlaatbocht er met spanning op het spruitstuk heeft gezeten waardoor de breukvlakken zijn ontstaan.

Het tappen van een nieuw schroefdraad in het gat waar nog een afgebroken stuk schroefdraad inzit, is dan nog het eenvoudigst op te lossen: centreren, met een krachtige maar rustigdraaiende boormachine een gat van 6,5mm boren en vervolgens er M8 draad in tappen. Beetje kruipolie, want die stond in ruime mate aan boord, en binnen korte tijd zit er een keurig schroefdraad in.

Nawoord van degene die het elleboogstuk voor de uitlaatbocht heeft verwijderd:

Eigenlijk snap ik niet waarom VP die dingen nog steeds van gietijzer maakt. Warm zeewater van boven de pak weg 50 graden gedraagt zich met gietijzer als verdund zoutzuur. Daardoor lost het gietijzer op en blijft de koolstof achter. Die kun je er inderdaad zo met een mesje uitsnijden. Bij demontage met een sleuteltje 12 tegen de buitenwand stoten als ie erg verrot is en er breekt een stuk uit (ervaring). Door het oplossen van het ijzer groeit het koelwatergat dicht, wordt het koelwater nog warmer en gaat het verteren nog sneller. Trouwens demonteren is ook al geen sinecure door de bereikbaarheid van de moeren.

 Meer foto's in het album