Van Helgoland naar Brunsbüttel

Van Helgoland naar Brunsbüttel

Om 02.30u leggen we de boot in een haventje net achter de sluis van Brunsbüttel. Bekaf nemen we nog een borrel, maar ik ben te moe om nog boe of bah te zeggen. Ik hoor nog wel dat Herman morgen de trein terug naar NL neemt. Verbaasd en verrast; nu moet BJ met een kapotte stuurautomaat het hele stuk naar Kiel op de hand varen.

Vanochtend opgestaan en eerst gaan hardlopen. Een wandeling rond het eiland duurt tussen de 45-60min. Mooie afstand om te hardlopen. Even vergeten dat hier nog wel een aantal lange en steile trappen in zitten. Ik geniet van het uitzicht, de dag die ontwaakt en de vogels die van zich laten horen. Het belooft weer een warme dag te worden.

Het douchen kost hier 2.50euro. Na van deze schok te zijn bekomen vertelt de beheerder mij dat Helgoland geen vers water heeft en alles zelf wordt gemaakt door het zeewater te ontzilten. Dat verklaart de prijs. Tijdens het douchen word ik vergezeld door de Duitse variant van het Chanty koor... De volgende prijservaring is als ik terugkom op de boot. De steigers bezitten 4 elektrapunten voor alle boten. Veel te weinig. Maar de eerste boot heeft een aansluiting en inmiddels weet ik dat het 0.30/kW kost. Net als de rest van de boten dit weten en ook graag stroom willen. De eerste boot heeft bedacht dat wij voor 1.50/boot ook elektra mogen. Tja, ....

Op het eiland wordt het almaar drukker,met toeristen die belastingvrij willen shoppen. Kijkend naar de prijs van een fles drank zou de best wel eens kunnen lonen. Ik haal nog wat boodschappen, inclusief drank en terug aan boord hebben we overleg over het tijdstip van vertrek. Eigenlijk zouden we vrijdag verdergaan, maar het voorspelde weer belooft weinig goeds en daarom is het voorstel vanmiddag al te gaan. Het motto met zeezeilen is ook wel "gaan wanneer het kan". En zo vertrekken we om 14.00u richting dieseltank. D'r is op beide boten onige stress rondom het vertrek, spullen zijn niet helemaal klaar, toch een zeilwissel uitvoeren en ondertussen gutst het zweet van me lijf.

14.50u, we varen. De ingang van de Elbe is pal tegen de wind en stroom in. We vallen af tot een net bezeilde koers en zetten de motor bij om nog enige snelheid te maken. De ETA zie ik oplopen tot 02.00u. Eenmaal bij de ingang worden we opgelopen door die enorme containerschepen en zien mooie vergezichten van huizen die afhankelijk van het tij wel of niet over de weg bereikbaar zijn. Zou ik hier willen wonen?

De stroom krijgen we steeds meer mee en de wind neemt in kracht verder toe (17knts). Wind tegen stroom, dat voorspelt een hobbelige tocht. De avond is gevallen en we naderen Cuxhaven, de plaats waar de vorige eigenaar in de buurt woont. Via de marifoon overleggen we om hier te overnachten. De zee aan lichtjes maakt het allemaal niet duidelijker en dit i.c.m. de drukte ook een vermoeiende tocht. BJ en Herman willen door omdat Herman morgen naar huis wil. "Maar hij zou toch vanuit Kiel naar NL gaan", vraag ik me af. Ben nieuwsgierig wat zijn beweegredenen zijn. We gaan door.

Net voorbij Cuxhaven zien we rode lichten die knipperen. Ze staan hoog en vragen ons de betekenis af. Als we ze eenmaal van dichtbij kunnen zien, zien we dat het de lichten zijn die bovenop de windmolens staan en door het draaien van de wieken het net lijkt alsof ze knipperen. Erg verwarrend. Roy besluit een brief te sturen.

Het grootzeil staat nog steeds op en op sommige stukken halen we een SOG van 9knts, maar het merendeel is het vooral steun tegen het schommelen. We springen behoorlijk en zoeken ons een weg langs de hele grote groene boeien. Het is moeilijk koers te houden en hoewel de stuurautomaat zijn best doet is af en toe handmatig ingrijpen nodig. Vooral bij een oploper. Vooraf had ik de hele route in WinGPS Pro ingeplot. Nu is al meermalen opgevallen, dat bij het passeren van een routepunt het programma niet automatisch het volgend routepunt pakt, maar dat ik handmatig dit moet aangeven. Diverse instellingen gecontroleerd, maar we kunnen er niet op vertrouwen want als het routepunt is gepasseerd, dan gaat het programma terugwijzen naar dat bewuste routepunt i.p.v. naar het volgende. Navigeren is geen computerspel en fouten kun je je niet veroorloven, zeker niet op dit soort water.

We proberen het wachtschema aan te houden, maar om een of andere reden lukt dat niet echt. Ik slaap wel, maar Roy heeft daar meer moeite mee en als hij aan dek is, dan vraag ik 'm af en toe toch om iets te doen. Uiteindelijk gaat hij beneden zitten schrijven en probeert daarna wat te slapen. Ondertussen krijg ik oplopers aan SB die ook nog binnen/buiten de vaargeul zitten.

Uiteindelijk bereiken we rond 1 uur de ingang van de sluis. Nu nog oversteken. Het is druk met hele groten boten die ook nog eens zoveel ligt aan boord hebben dat nauwelijks is te onderscheiden om wat voor een soort boot het gaat. We varen verder door dan gepland. Hier stilliggen en wachten is geen optie. Dan maar ruime wind terug zeilen en bij de ingang van de sluis de zeilen laten zakken. Maar welke sluisingang? Via de marifoon probeer ik daar achter te komen en wordt me verteld dat ik bij 'Molen 1'de ingang moet nemen. Die ervaring met molens hebben we al, dus nieuw waypoint erin en daar op sturen. In snel tempo steken we over en zijn net op tijd om de schepen uit de naastgelegen sluis achter ons langs te zien passeren.

Op het moment dat wij het grootzeil strijken komt BJ aanvaren. Gezamenlijk gaan we de sluis in en zijn de enigen. De sluis heeft schotbalken om tegenaan te liggen. Daarom de stootwillen ook tot in het water hangen. De sluis van Vlissingen schijnt dit ook te hebben. Echt een verklaring waarom dit is, heb ik niet. Na het schutten gaan we bakboord uit het haventje in, zoeken een plaatsen en zijn wel klaar voor vandaag. Na een laatste borrel lig ik om 3.30u in mijn kooi. Morgen om 9.00u vertrekken. Na zo'n spannende en vermoeiende dag, heb ik mijn twijfels of dat gaat lukken.

Gevaren mijlen