Douane op bezoek en de 1000NM gepaseerd

Douane op bezoek en de 1000NM gepaseerd

Goed geslapen en voel me behoorlijk fit. Terwijl Roy eten voor de komende tocht bereidt haal ik diesel met twee jerrycans, en in de warmte lijkt het verderweg dan het in werkelijkheid is. Eerder hadden we al mensen met steekwagens en jerrycans zien lopen, maar een steekwagen was helaas niet voorhanden.

In het dorp doen we de laatste boodschappen en zie ik kan kans de laatste twee doosje Vlielandse Cranberry's te bemachtigen, tezamen met een zakdrop uit zo'n ouderwets snoepwinkeltje.

We wachten, turen naar de opgehaalde weerberichten en in de verte horen we het onweer. Een diepgrijze lucht trekt langs de eilanden. De Brandaris geeft in de ochtend een waarschuwing om binnen te blijven. Vervelend voor al die bootjes die voor de haven voor anker liggen omdat ze niet naar binnen mogen omdat de haven vol is. De wind trekt behoorlijk aan ons plan om rond het middaguur te vertrekken, stellen we een paar uur uit.

Als uiteindelijk de ergste buien zijn overgetrokken, halen we nog een keer de weerinfo op en besluiten om half drie te vertrekken. Het waait dan 16knts en het regent. Voor we de haven uit kunnen probeert een klipper binnen te komen en in de havenkom te keren. Een hele onderneming, maar daarna kunnen we de haven uit. Eenmaal buiten de genua uitgerold en daarmee maken we al behoorlijk snelheid. Door het later dan geplande vertrek hebben we stroom tegen als we door de Stortemelk heen moeten. Het grootzeil hijsen we en de motor blijft bij om boven de 3knts SOG te blijven. Ondertussen is het routeprogramma in de war omdat we ons niet houden aan de ingeplotte route.

Rond half vijf hoort Roy een speedboot aan komen en ik roep dat we bezoek krijgen. Met hoge snelheid nadert er een R.I.B. van de douane en eenmaal langszij vragen ze of ze met drie (!) man aan boord mogen komen voor onderzoek. Wat nu weer? Het duurt even voordat ze aan boord komen en naar later blijkt hebben ze die tijd gebruikt om de diverse gegevens op te halen. Eenmaal aan boord vraag ik of de heren zich willen legitimeren. Je weet maar nooit... Blijkt dat twee van drie een legitimatie bij zich hebben. Bijzonder... De douane controleert de paspoorten en vraagt waar naartoe we onderweg zijn; we zijn tenslotte net de grens overgestoken, welliswaar niet bewust ervaren, maar nu wel heel erg zichtbaar. De andere twee heren, waarvan een in opleiding als opsporingebeambte -tevens degene die zich niet kon legitimeren- zijn van de Belastingdienst en vragen naar de eigendomspapieren (gelukkig heb ik het verzekeringsbewijs bij me). In de map zien ze ook mijn call sign pasje zitten en willen ook dat zien. Dan volgt de vraag of ik kan aantonen of de btw is voldaan. Tja, wel door de vorige eigenaar maar die factuur heb ik niet bij me. D'r wordt me uitgelegd dat ik die toch ook wel bij me moet hebben en dat een eigendomsbewijs alleen niet voldoende is. Revance??? Tot slot wordt naar de kleur diesel gevraagd. Ik heb met Pinksteren rode diesel getankt in Engeland en heb die bon ook aan boord liggen (dank je Arjen!). "Is er daarna nog bijgetankt?" vraagt de een, "Ja", antwoord ik. Of ze daar dan ook nog even de bonnen van mogen zien. Nu wil het toeval dat we veel hebben moeten motorren en daardoor ik in elke haven heb moeten tanken en daar ook de bonnen van heb bewaard. Deze worden nauwkeurig bekeken, maar omdat ik veelal bij een 'gewone' tank mijn diesel haal, roept dit ook weer vragen op: "of deze van het tanken voor de auto zijn?". Waarna ik uitleg dat de diesel aan de pomp in haven een fors stuk duurder is dan langs de weg en dat ik wel met een jerrycan wil lopen. De sfeer is heel gemoedelijk en vriendelijk. Over en weer worden er wat grapjes gemaakt, behalve door degene die i.o. is. Efin, onderzoek lijkt klaar en of ik alleen nog even na thuiskomst de btw-factuur wil faxen. Voor vertrek wordt nog even geïnformeerd naar 'die andere boot', of die bij ons hoort. We nemen afscheid en daarna vertrekken ze richting de boot van BJ. Varen op eingie afstand langs en gaan vervolgens hun eigen weg. Hoewel ik het een bijzondere ervaring vind, ben ik ook wel blij dat ze weg zijn en niet de hele boot overhoop hebben gehaald.

We zijn een uur verder als we ons wachtsysteem weer oppakken, de lucht opentrekt en het zowaar nog warm wordt. De wind is afgezwakt en maken nog wel snelheid, maar het zal niet lang meer duren voordat de motor bijgaat. En dan is het nog een uur of 24 varen. BJ ligt ver voor ons. Via de marifoon praat ik hen bij over het gebeurde.

Het is half elf als ik de eerste wacht voor de nacht neem. In de verte ligt een donkere lucht en boven me laat de sterrenhemel zich zien. Ik trim de zeilen, maar veel haalt het niet uit. De motor draait zo'n 2000rpm en lopen rond de 5,5knt SOG. De Duitse Bocht boezemt best ontzag, maar op deze manier is daar weinig van te merken. Laat ik niet op de zaak vooruit lopen; we zijn nog niet in Helgoland of Brunsbüttel en nog helemaal niet terug in Herkingen. Om de tijd te doden wissel ik het sturen op de stuurautomaat af met zelf sturen, probeer met een hoofdlicht wat te lezen, maar merk dat het daarna wennen aan de donkere omgeving me moeite kost. Houd het logboek bij en kijk rond me heen. Om half twee neemt Roy de wacht over en ga ik naar bed waar ik, hoewel ik vlak naast de motor slaap, in een diepe val.

Zwetend word ik om half zes wakker. Langer geslapen dan bedoeld, maar Roy wilde daarna iets meer tijd om te liggen. Hij slaapt weinig en voelt zich ook best moe. Hoop dat we niet te laat in Helgoland zijn. Ritme is wel essentieel om niet uitgeput te raken. Hij heeft het de afgelopen nacht druk gehad met al het langskomende verkeer. Hoewel we buiten de shipping lane varen, is dat nog geen garantie om geen boten tegen te komen. Vissersschepen houden weinig tot geen rekening met zeilboten, is de ervaring tot nu toe.

BJ is inmiddels in zicht en langzaam kruip ik naar hem toe. Hij is bezig zijn spinaker te maken die gisterenavond bleef haken waardoor er een scheur in ontstond. Bij mij zijn de onderste twee zeillatten losgegaan. Dit had al eerder ervaren en enige irritaties merk ik dat het nu beide latten zijn en het ook niet kan worden opgelost omdat de manier van vastzetten m.i. niet klopt. Bij terugkomst de zeilmaker maar eens contacten. We kletsen nog wat vervolgen onze koers.

Om 8.35 uur passeer ik de 1000NM van dit seizoen.

Rond 12 uur trekt de wind aan en kan de motor uit. Rust! Nog een half uur later, ik zit ondertussen mijn blog te tikken aan de kaartentafel, terwijl ik even mijn hoofd buiten steek, hebben we land in zicht: Helgoland. Geweldig gezicht om het eiland zo uit de zee te zien opdoemen. Het eiland is, nadat het door de Duitsers was ingenomen in WO-II, door de geallieerden zo erg gebombadeerd, dat het van vorm is veranderd. De reden van dit bombarderen was, dat het als een te strategisch punt werd ervaren. Daarom moest het plat. Dit is niet helemaal gelukt en als we later over het eiland lopen, dan zien we ook de kraters die nu als monument staan aangegeven.

Het zeilen is heerlijk, misschien wel een beetje zoals in de Caribbean. Een strak blauwe lucht, stralend zonnetje en een lopend windje. Voor de foto's gaan we, geheel tegen de regels, door het 'Schutzgebiet'. Op de kaart staan hier eendjes afgebeeld ter illustratie dat het een verboden gebied is. Op dat moment vliegen er twee vliegtuigjes over en in de verte ligt het schip van de kustwacht. Voordat we het al te gek maken, loeven we op en gaan om de netten richting de vaargeul. I.t.t. de oorspronkelijke aanloop, gaan we nu langs de noord-zijde naar binnen en dat levert weer een mooie illustratie van het eiland op. Vlak voor de haven ligt een aantal veerboten waar de bezoekers van het eiland (het is hier tax free!) met een sloep van de boot naar de wal worden gebracht en v.v.

De haven zelf maakt de indruk van een vluchthaven; boten liggen 8-9 dik en er is maar zeer beperkt walstroom en water op de steigers ontbreekt al helemaal. Samen met BJ melden we ons bij de havenmeester en daar merk ik dat de vorige eigenaar meermalen in Helgoland is geweest; de bootnaam staat daar op zijn naam geregistreerd. Dit zal ik wellicht nog wel een paar keer tegen komen. Ben benieuwd of ik zijn telefoonnummer bij me heb; in dat geval stuur ik 'm een sms.

Na een borrel aan boord gaan we het dorpje in en verbazen ons over de lage prijs van de drank, maar vooral over de lage dieselprijs: 1.19/ltr en als je meer tegelijk afneemt, wordt het alleen maar goedkoper p/ltr. Op een terras drinken we, geheel tegen mijn wens in de schaduw(!), nog wat en gaan daarna opzoek naar een restaurant voor Brättwürsten en Pommes. Het eerste restaurant ruikt te vissig. Bij de tweede hebben we meer geluk. Een degelijke inrichtingen met een even zo degelijke doch vriendelijke serveerster. Het eten is lekker en na elders een ijsje te hebben gehaald, lopen we over het eiland. Prachtige uit- en vergezichten. Morgen rondje eiland hardlopen.

Ik krijg verschillende mails over de tocht tot zover. Leuk om te ontvangen en de betrokkenheid te lezen :)

Het fotoalbum bevat weer een aantal nieuwe foto's.

Logstand begin: 907NM
Logstand eind: 1033NM