Teleurstellingen overwinnen

Teleurstellingen overwinnen

Vandaag is het wachten of het bestelde pakketje ook afgeleverd gaat worden of dat het toch een dag later wordt. Met een nog enigszins duf hoofd zet ik mijn verhaal van de tocht van gisteren op mijn site. Ik denk ook nog wel met regelmaat terug aan mijn eerste oversteek met mijn boot, een oversteek waar Arjen bij was en dat ik toch vlak onder Ramsgate in de wind en golven mijn meerdere moest bekennen en dat ik nu solo al stuiterend een tocht afleg. Best wat geleerd de afgelopen jaren...

Het hardlopen is alweer even geleden, daarom de schoenen aangetrokken op deze zonnige en bijna warme ochtend om een eind langs de boulevard te gaan lopen. Twee jaar geleden liep ik hier ook en ook toen was het prachtig weer. Toen was het alleen al een paar weken prachtig weer. Uiteindelijk 13km gelopen.

De haven van Eastbourne kenmerkt zich wat mij betreft om het besloten karakter en de geweldige douches. Een forse waterstraal, zo een waar je tijden onder kunt staan. Je hebt douche- en badmensen. Ik behoor tot de eerste groep. Op de weg naar de boot bij het havenkantoor gevraagd of er een pakketje voor me is bezorgd en dat blijkt het geval. Helemaal blij loop ik bootwaarts.

Ondertussen is er naast me een boot uit NL gearriveerd. Zij zijn daags ervoor uit Veere vertrokken en hebben er zo'n 30u opzitten. Na een handje te hebben geholpen ga ik mijn top climber klaar maken om naar boven te gaan. Ben nu wel heel benieuwd of de windmeter nog werkt; een nieuwe unit is nl. niet meer leverbaar en het systeem vervangen door een opvolger uit de Simrad serie of ander fabricaat, zat niet in het vakantiebudget.

Het is nu de derde keer dat ik met de top climber naar boven ga en dat gaat steeds eenvoudiger. Het lenige om mijn knieën hoog op te trekken helaas niet. Eenmaal bovenin kan ik gaan pielen om de verdikking die ik op de stang heb gemaakt, door het gat van de houder te krijgen. Iets dat niet meevalt en vooral de kracht uit mijn handen haalt. Uiteindelijk zit het geheel op zijn plaats en kan ik de slangenklemmen aandraaien om het geheel te verstevigen. Ik had met de buren afgesproken dat zij zouden kijken of het display nu ook wat ging aangeven. Zij zouden de lichtste van hun drie sturen... Blij als ik hoor dat er zowel een windrichting als een windsnelheid wordt aangegeven: de unit werkt nog! Na een uurtje boven te hebben gebungeld kan ik opgelucht naar beneden.

Voor het internet heb ik een abonnement bij Spectrum Marina afgesloten, beschikbaar in vele havens, in ieder geval langs deze kust. Nu was me al wel opgevallen dat het verbinden met dat netwerk met mijn Appeltje een stuk moeizamer gaat, zo niet onmogelijk is, dan op mijn Windows laptop, de laptop waar de navigatieprogrammatuur op draait. Dus ik dacht "laat ik een belletje naar de helpdesk". Fout! Wat een frustratie levert dat toch weer op. Na een aantal voor haar belangrijke zaken te hebben genoteerd, omdat het in het draaiboek staat, krijg ik maar niet uitgelegd dat Eastbourne een marina heeft en blijft ze volhouden dat ze het niet kent. Ok, Sovereign Harbour dan. Ook niet. Na enig aandringen gaan we door. Of ik de streepjes van het antennesignaal zie? Ja, want dat had ik net al uitgelegd. Of ik mijn Mac wil herstarten, tuurlijk, alles om de Helpdesk niet uit het protocol te halen. Geen succes, meld ik. Ja, dan ligt het aan uw Mac, want wij kunnen niet of slecht verbinden met Apple. Dan ligt het dus aan mijn Mac en niet aan jullie software? Nee, aan uw Mac. Het laatste advies voordat ik geïrriteerd ophang, u kunt een aantal malen herstarten en dan kijken of het werkt. Ik heb geen Windows draaien... Zucht. Ik ga wel met een USB stickje heen en weer.

Na enigszins bekomen te zijn van deze ervaring, kreeg ik het volgende te verwerken. Bij het eten van een dropje, zoetekauw als ik ben, voel ik iets hard. Inmiddels wijs geworden om dan direct te stoppen met bijten, haal ik tezamen met dropje de kies die op mijn implantaat zit eruit. Kon wel janken. Juist hier en nu. Zoals lief later die avond zei: "soms komen gebeurtenissen in de verkeerde volgorde". Ja, dat kan je wel zeggen.

Morgenochtend de tandarts bellen en ook maar eens kijken wat er hier aan tandartsen zit. Een allervriendelijkste en begripvolle dame van het havenkantoor vertelde me dat er op het haventerrein een tandarts zit. Een geluk bij een ongeluk. Als ik daar terecht kan, is daarmee ook de keuze gemaakt dat ik hier nog een dag blijf.Maar gezien de weersverwachting zou dat nog wel eens een paar dagen langer kunnen zijn. De volgende stop zou Brighton worden en dan vandaar door naar de Solent, het water waar ik niet eerder ben geweest.

Na deze dag leek het me beter om niet alleen aan boord te eten, dus naar de pub getogen. Niet dat dat het alleen zijn oplost, maar voor het idee en aanspraak is het wel aardig. Gewapend met het boek van Ben Hoekendijk over de Zuidkust van Engeland en de bestelde pint Fosters, nestelde ik me in een Chesterfield stoel. Zoals het hoort bij deze stoelen, was ook deze doorgezakt. Met de pollepel met daarop het nummer van mijn bestelling op tafel gewacht tot de serveerster met het eten zou komen, Beef, Salade and Chips. Semi gezond maal afgewisseld met de verhalen van Ben over mooie plaatsen en het drinken van een Pieterneut. Dat geeft me ook wel weer zin om verder te gaan. Vermeldenswaardig is wel de hoeveelheid glaswerk dat ik, in de korte tijd dat ik in de Harvester was, heb horen vallen. Nu lijkt het altijd meer dan het is, maar het ging toch met grote aantallen tegelijk.

Op de weg terug langs de tandarts gelopen voor de openingstijden: 09.00u. Ik zal er zijn.