Relax dagje Weymouth

Relax dagje Weymouth

Na een lange nacht, wat duf wakker geworden; weinig gegeten en toch iets drinken. Dit is wel eens beter gevallen. Het goede nieuws is wel, dat het een strak blauwe lucht is en al warm aanvoelt. Tijd om mijn loopschoenen eens uit de bakskist te vissen. Want na die 19km in Chichester heb ik niet meer gelopen, door allerlei redenen.

Ik kies voor de route die gemarkeerd is als Coastal path. Via de winkelstraat kom ik op de boulevard die als een banaan de kustlijn volgt. Tegen de tijd dat ik vijf kilometer op pad, de heuvel op ben gerend en dorst heb, vraag ik bij een dame die haar terras op orde aan het brengen is, of zij een glas water voor me heeft. "Of course my love", is het antwoord. Volgens mij is dat het verschil met de Engelsen. Zou ik dit in Nederland vragen, wat ik meermalen heb gedaan, dan is het antwoord dat ik een flesje Spa Blauw kan kopen.

Via het grintstrand, het zand en het asfalt kom ik weer in het dorp terecht en zie nu ook de opbouw van het Olympisch terrein. Met nog twee dagen voor de opening moet er nog het nodige gebeuren. Grappig te zien dat op verschillende plaatsen een tourniquet op het asfalt wordt neergezet. Wat aanvankelijk een vrij gebied is, is met het plaatsen van een poortje ineens verboden gebied.

Na het douchen voor het eerst mijn zelf genaaide zonnetent erop. Niet ontevreden hoe het houdt. Thuis met de naaimachine enkele verbeteringen aanbrengen. Nu eerst richting een pub voor koffie en internet. De koffie wordt aangevuld met een heerlijke muffin. We verbazen ons erover dat we voor GBP2,40/mtr/nacht in het centrum van Weymouth liggen en de Olympisch terrein op minder dan een steenworp afstand. Samen wandelen we richting boulevard. Zo rustig als het tijdens het hardlopen was, zo afgeladen is het nu.

In de krant lezen we dat er een 22-jarige vrouw van een cliff is gevallen, ongeveer ter hoogte van waar wij gisteren voeren. Het bizarre wil, dat wij op dat stuk een dood hert in het water zagen drijven. Gezien het feit dat het nog niet was opgezwollen maar de conclusie getrokken dat het nog niet zolang geleden is verdronken. De regen van de afgelopen tijd heeft de ondergrond instabiel gemaakt.

De hitte nodigt niet uit tot veel inspannende activiteiten, wel tot lezen, luieren in de hangmat en eigenlijk gewoon een beetje bijkomen. Het meest inspannende deze middag is wel het verleggen van de boot omdat de naastgelegen boot besloten heeft toch te vertrekken. Zodra dat is gebeurt nestelen we ons op de punt met een biertje en de zon in het gezicht. Hard werken... In ieder geval op het luxe motorjacht aan de overkant. Daar is iemand al een poos aan het poetsen. Het moment dat wij kijken spuugt hij net in zijn poetsdoek om daarmee verder te poetsen. We komen niet meer bij van het lachen.

De voorbereiding in de haven beginnen nu ook zichtbaar te worden. Boten gaan verlegd worden, ook ons is gevraagd wanneer we gaan (rekening houdend met het tij, ergens morgenmiddag) en markeringsborden worden tegen de kademuur geplakt, wat wel bijzonder is dat ze kit hebben die op aangroei houdt.

's Avonds bij het restaurant Vaughan's het galgenmaal gegeten, heerlijk lam en biefstuk omkleed met een sprankelende Muscadet en huisgemaakt ijs als dessert.

Woensdag begonnen met een wandeling door het wijkje waar de brouwerij zich bevindt. Geeft meteen een heel ander beeld van Weymouth, veel rustiger, karakteristieke pandjes (cottages). Langs de kust is een fraai wandelpad aangelegd met uitzicht op de haven van Portland. In de verte zijn ook de lasers te zien die aan het trainen zijn. Hopelijk krijgen wij daar vanmiddag ook nog wat van mee. Eerst maar een sommetjes maken voor het op het juiste tijdstip ronden van Bill of Portland.

In de almanak wordt gewaarschuwd voor de stroming die om deze kaap kan staan vanwege de ontmoeting van stromingen en ondieptes. Voor het ronden zijn er feitelijk twee opties, nl. a) heel kort onder de kust blijven of b) 3Nm tot 7Nm uit de kust om de stroomwervelingen heen gaan. De afstand wordt vooral bepaald door het weer. Wij kiezen ervoor om dicht onder de kust te blijven, zeker gezien het rustige weer dat er op dit moment is. Met Portland als referentiehaven moeten we op HW +4u bij de kaap zijn. Nog even tanken en 6Nm overbruggen betekent dat wij om 14.30u Weymouth gaan verlaten. Ik ben er niet helemaal gerust op dat we dan ook de stroom naar Lyme Regis. De stroom rond Bill of Portland vind ik eigenlijk belangrijker en zo nodig ankeren we om het tij af te wachten.

Boodschappen doen, naar de trein- en vluchttijden kijken (voor Petra zit de twee weken aan boord er bijna op. Jammer dat ze gaat) en de boot schoonmaken, kortom die dingen die je doet zo vlak voor vertrek. Ondertussen wordt het drukker en drukker in de haven en neemt ook het aantal Bobby's hand over hand toe.

15:00u CEST, we varen tussen de havenhoofden, wat een timing. Tussen de wir-war van boeien sturen we richting het havenhoofd van Portland om daarna af te vallen richting de kaap. Een weinig stroom tegen, dus dat is qua berekening goed gegaan.

Vrij strak langs de kust sturend neemt de stroom iets toe. In de verte zijn de stroomwervelingen goed te zien, zelfs met, of juist dankzij, het rustige weer. Met maar twee meter water onder de kiel motorzeilen we langs de kust. De enige zorg nu is voorkomen dat we van die kreeftenkooien in de schroef krijgen. Iets waar in de pilot meermalen voor wordt gewaarschuwd omdat deze route zo kort onder de kust zit. Inmiddels hebben we 1,5kn stroom mee. Dit gaat lekker.

Het mooie van zo dicht onder de kust varen is ook dat je veel beter ziet wat zich aan leven op en langs de kust afspeelt. Maar ook de prachtige huizen die op rotsen staan die fraaie vergezichten opleveren.

Met de opkomende avondzon in de kuip is het prima vertoeven, hoewel er nauwelijks wind staat en de motor het werk doet. Waar we ons over verbazen is dat we nauwelijks stroom mee of tegen hebben; volgens de stroomatlas op Imray kaart zouden we nu de stroom mee hebben. Begrijpen doen we het niet, maar we varen lekker en hebben het naar ons zin. Ook niet onbelangrijk.

Tegen 20.30u CEST liggen we voor de haven van Lyme Regis. Muziek en knipperende lichten 'verwelkomen' ons. Het opkomende water geeft net voldoende ruimte om de haven binnen te gaan. Behalve een mooring is hier geen aanleg mogelijkheid. Buiten het havenhoofd is wel een plastic drijfsteiger neergelegd. De motorboot aan het eind van de steiger gaat net weg en wij kunnen daar aanleggen. Iets dat op een wiebelige steiger best een uitdaging is, maar we houden ons staande. Voor de kleinere onder ons was het wel een behoorlijke stap van de boot naar de steiger.

Terwijl wij van een rosé en bier genieten, komt een Engelsman vragen of hij gereedschap mag lenen voor zijn motorboot. Blijkbaar had hij het al zonder succes bij een andere boot geprobeerd.

Lyme Regis, een klein vissersdorpje, ligt qua ligging erg mooi tussen de twee heuvels. Als aanlegplaats weinig bijzonders en het lijkt meer op een toeristische plaats voor mensen uit de omgeving. De pilots vertellen maar weinig over dit plaatsje. Misschien is dat ook een teken...

De avondwandeling gaat langs het zandstrand. Veel jongeren en ouderen zitten daar met fish and chips bij elkaar. Onze laatste avond samen, we zoeken iets meer de rust en settelen ons op de rand en kijken over de zee waar we in de verte de lichten van Portland en Weymouth zien. Nog een laatste pint in de plaatselijke pub en dan over het stikdonkere pad naar de zo mogelijk nog donkerdere steiger. De lamp op de mobiel biedt uitkomst. Welterusten.

Gevaren mijlen